Σάββατο 25 Ιουλίου 2009

Εξάγοντας Αλλαγές




Στις 11 Σεπτέμβρη του 2001, παρακολουθήσαμε μαζί με τα χτυπήματα στους δίδυμους πύργους, την παγκοσμιοποίηση του Αμερικάνικου φόβου. Πόσες χώρες αφορούσε στην πραγματικότητα ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας το 2001 και πόσες αφορά σήμερα; Στις 4 Νοέμβρη, είδαμε τον Μπάρακ Ομπάμα να εκλέγεται πρόεδρος των Ηνωμένων πολιτειών. Από τις 4 Νοέμβρη αυτό που παρακολουθούμε είναι η παγκοσμιοποίηση του αμερικάνικου ενθουσιασμού. Ποιόν αφορά όμως αυτός ο ενθουσιασμός και τελικά πόσο βάσιμος (και πολύ περισσότερο επικίνδυνος)μπορεί να είναι; Ενώ μέχρι χθες ο αντιαμερικανισμός αποτελούσε το συντριπτικό αυτονόητο, φαίνεται πως περνάμε σε μια εποχή όπου το αμερικάνικο όνειρο νομιμοποιείται ξανά. Τι άλλο μπορεί να σημαίνουν οι πανηγυρισμοί στο Παρίσι ή το Βερολίνο και η τεράστια δημοφιλία που φαίνεται να έχει εκτός Αμερικής ο Ομπάμα; Εν μέσω κρίσης, φαίνεται πως ο Πρόεδρος και η Αλλαγή είναι τα μόνα προϊόντα που οι Η.Π.Α. καταφέρνουν να εξάγουν.
Το ενδιαφέρον του φαινομένου παρατηρείται, στο γεγονός πως οι θέσεις του Ομπάμα δεν δείχνουν καμία αλλαγή, απλώς μια μικρή μετατόπιση. Ενώ εγγυάται την απομάκρυνση των στρατευμάτων από το Ιράκ, ταυτόχρονα προτείνει ενίσχυση των αμερικανικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν κατά 7.000 στρατιώτες. Ενώ ζητά τη διπλωματική οδό σε σχέση με το Ιράν διαβεβαιώνει πως δεν θα διστάσει να στείλει στρατό στο Πακιστάν εναντίον των τρομοκρατών, ακόμα και αν η κυβέρνηση του Πακιστάν αρνηθεί. Ενώ μιλά για το κλείσιμο του Γκουαντανάμο, ψήφισε και αυτός τον πατριωτικό νόμο της κυβέρνησης Μπους που επιτρέπει την παραβίαση των ατομικών δικαιωμάτων, τον έλεγχο της αλληλογραφίας και γενικότερα την παρακολούθηση των πολιτών. Πίσω από τι λοιπόν στρατεύεται όλος αυτός ο παράλογος ενθουσιασμός;
Το προεκλογικό σύνθημα ‘’αλλαγή’’ ακούγεται εξίσου άδειο με διαφημιστικό σλόγκαν και ένα από τα χαρακτηριστικά του, είναι πως πουλήθηκε πολύ πετυχημένα. Ένας μέσος άνθρωπος, εκπρόσωπος αλλά ταυτόχρονα και εγγυητής του Αμερικανικού ονείρου, ερχόμενος από το πουθενά, κατάφερε να βρεθεί στο σημαντικότερο αξίωμα στον κόσμο. Το χρώμα, η ταπεινή καταγωγή αλλά και το νεαρό της ηλικίας κάνουν την επιτυχία να φαίνεται ακόμη μεγαλύτερη και να στρατεύει ακόμα περισσότερους οπαδούς-επίδοξους μιμητές. Με τον νεοφιλελευθερισμό και την ελεύθερη αγορά σε κρίση και πιθανή χρεοκοπία, η Αμερική χρειαζόταν μια νέα μυθολογία. Και είναι αυτοί που κάποτε μιλούσαν για το τέλος των ιδεολογιών και της ουτοπίας που τώρα ευαγγελίζονται αλλαγές…
(Στην εφημερίδα Εποχή)

Δεν υπάρχουν σχόλια: