Της δικαιοσύνης ήλιε ανόητε

«Αν είχα όπλο και με άφηνε ο νόμος θα το χρησιμοποιούσα να ξεμπερδεύουμε», είπε στο δικαστήριο ο γλυκός παππούλης και μετά αθωώθηκε.
Τα λόγια αυτά ειπώθηκαν από τον Αμβρόσιο κατά τη διάρκεια της δίκης του μετά από μήνυση που υπέβαλαν εναντίον του εννέα πολίτες, λόγω κειμένου που είχε γράψει ο ίδιος και προέτρεπε σε βία εις βάρος των ομοφυλόφιλων. Το άρθρο είχε τίτλο «ΑΠΟΒΡΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΗΚΩΣΑΝ ΚΕΦΑΛΙ! – Ας μιλήσουμε έξω απ τα δόντια ΦΤΥΣΤΕ ΤΟΥΣ!» και είχε γραφτεί στις 4 Δεκεμβρίου 2015. Ανάμεσα σε άλλα ο μεγάλος ιεροεξεταστής έγραφε: «Δεν μπορούν κάποιοι ξεφτιλισμένοι να υπερασπίζονται δημοσίως τα πάθη της ψυχής τους! Ε λοιπόν αυτούς τους ξεφτιλισμένους, φτύστε τους! Αποδοκιμάστε τους! Είναι εκτρώματα της φύσεως! Ψυχικά και πνευματικά πάσχουν! Είναι άτομα με διανοητική διαταραχή! Δυστυχώς αυτοί είναι τρις-χειρότεροι και πολύ πιο επικίνδυνοι από κάποιους, που ζουν στα τρελοκομεία! Μη διστάζετε, λοιπόν! Όταν και όπου τους συναντάτε, φτύστε τους! Μην τους αφήνετε να σηκώνουν κεφάλι! Είναι επικίνδυνοι!»
Το όπλο που ανέφερε κατά τη διάρκεια της απολογίας  θα το χρησιμοποιούσε ενάντια σε κάποιον νέο που στο pride ήταν ντυμένος  παπάς. Είναι εντυπωσιακό πως κάποιος αθωώνεται για τη προτροπή σε πράξεις βίας όταν κατά τη διάρκεια της απολογίας του προτρέπει ευθέως σε πράξεις βίας. Άβυσσος η ψυχή του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου στο Αίγιο. Και ακόμα πιο αβυσσαλέα η ξεφτίλα του.

Στο πρόσωπο του Αμβρόσιου αθωώνεται εκ μέρους της δικαιοσύνης το ίδιο το μίσος.  Η καθημερινότητα ενός λόγου που προτρέπει στη βία. Η ίδια η βία σε οποιαδήποτε μορφή της απέναντι στην ανεκτικότητα και τη συνύπαρξη. Γιατί θύματα αυτού του δικαστηρίου δεν είναι μόνο οι ομοφυλόφιλοι και οι ομοφυλόφιλες, αλλά το σύνολο των πολιτών. Τα δικαιώματα, οι ελευθερίες, ό, τι χωρίζει τον άνθρωπο από το ζώο (και όταν λέω ζώο εννοώ εδώ τον Αμβρόσιο και όσους σκέφτονται σαν αυτόν). Σε μια εποχή που τα εγκλήματα των ακροδεξιών είναι κομμάτι της καθημερινότητας, σε μια εποχή που ο εθνικισμός ξεπερνά τα σύνορα της ακροδεξιάς και διεκδικεί να γίνει κυρίαρχη ιδεολογία και να μετατραπεί σε καθημερινή πρακτική, σε μια εποχή όξυνσης των αντιθέσεων της απελπισίας και του ανταγωνισμού η απόφαση του Πλημμελειοδικείου είναι εγκληματική. Λειτουργεί νομιμοποιητικά και επισημοποιεί έναν τρέχοντα λούμπεν και πεζοδρομιακό τρόπο θέασης των πραγμάτων, μια άθλια στάση που φτύνει τον σεβασμό, επιβάλει την αγριότητα και δεν θα διστάσει να εγκληματήσει εφόσον έχει δίκιο (που σύμφωνα με τον ίδιο πάντοτε έχει).
Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι η επίκληση του χουντοαμβρόσιου στον θεό κατά την απολογία του: «Οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι δημιουργήματα του Θεού. Γιατί ο Θεός δεν έφτιαξε ανώμαλους.», «Οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι παιδιά του Θεού. Γίνονται δεκτά μόνο αν μετανιώσουν.», «Όλους αυτούς ο Θεός τους σιχαίνεται.», «Ο νόμος που έκανε η πολιτεία, για την αναγνώριση της ομοφυλοφιλίας, είναι λάθος με βάση το νόμο του Θεού.»
Αυτό που περιγράφει ο μεγάλος πατέρας της εκκλησίας δεν είναι βέβαια η προσήλωση σε κάποια μεταφυσική ή σε κάποιο δόγμα. Ο θεός εδώ δεν είναι τίποτα άλλο από την ενσάρκωση της απόλυτης βεβαιότητας του φανατικού. Μιας βεβαιότητας που ορίζει τραμπούκικα τον εαυτό της ως οικουμενική και διεκδικεί επιβολή στους πάντες. Με κηρύγματα, με όπλα και τώρα με δεκανίκι τη δικαιοσύνη. Μιας βεβαιότητας ταγματάρχη χωροφυλακής και εξυμνητή των βασανιστών της χούντας. Ο θεός που ακονίζει τα μαχαίρια των έξαλλων.

Η σχέση του Αμβρόσιου με την ακροδεξιά είναι δεδομένη. Η θέση του δίπλα στην Χρυσή Αυγή επίσης. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως ο συνήγορος της υπεράσπισης του Αμβρόσιου  Βασίλης Οπλαντζάκης είναι ταυτόχρονα και συνήγορος των κατηγορουμένων στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Αυτό που και μετά τη δική παραμένει ως ζητούμενο είναι η κανονικοποίηση του μίσους. Να μη γίνει ο φανατισμός καθημερινή συνήθεια.
Ο Αμβρόσιος ανέφερε πως αν τον άφηνε ο νόμος θα χρησιμοποιούσε όπλο απέναντι σε κάποιον ομοφυλόφιλο. Ευχόμαστε από καρδιάς σε κάποια επόμενη δίκη η πάνσοφη ελληνική δικαιοσύνη να του το επιτρέψει και αυτό.

(στην εφημερίδα Εποχή)