Οταν ανακοινώθηκε πως τα Χριστούγεννα επιβάλλονται υποχρεωτικά και δια νόμου καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου και κάθε εβδομάδα, κανείς δεν έμοιαζε διατεθειμένος να αντιδράσει. Άλλωστε, η γιορτή παρέμενε αγαπητή και η καθημερινή επανάληψή της έμοιαζε για πολλούς μια ευχάριστη λύση απέναντι στα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα, την απελπισία ή την οργή που είχαν διαχυθεί στη χώρα τα τελευταία χρόνια. Ακόμη και όταν μερικοί ξαφνιάστηκαν με την ανακοίνωση πως η πρωτοχρονιά θα εορτάζεται υποχρεωτικά στην αρχή κάθε εβδομάδας και πως οι κάτοικοι της χώρας είναι υποχρεωμένοι να μετρούν αντίστροφα το βράδυ κάθε Κυριακής, δεν υπήρξαν ουσιαστικές αντιδράσεις. «Είναι ένας τρόπος να κερδίσουμε το χαμένο χρόνο», σχολίασαν στις εφημερίδες πολλοί από τους φίλα προσκείμενους στο καθεστώς των εορτών δημοσιογράφοι. «Και ας μην ξεχνάμε, ο χρόνος είναι χρήμα» είπαν κλείνοντας το μάτι.
Όταν το πρωί εκείνο, πάνοπλα χριστουγεννιάτικα έλκηθρα κατέκλυσαν τους δρόμους της πόλης και περικύκλωσαν το κοινοβούλιο, λίγοι μονάχα υποψιάστηκαν το τι μπορεί να ακολουθήσει. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί άρχισαν να προβάλουν αποκλειστικά προγράμματα όπως: «Τα Χριστούγεννα του Μίκυ Μάους», «Τα Μάπετ πάνε Χριστούγεννα», καθώς και επαναλήψεις παλαιότερων ρεβεγιόν πρωτοχρονιάς. Τα πράγματα κάπως ξεκαθάρισαν μόλις ο Αι Βασίλης προέβηκε τηλεοπτικά στο παρακάτω διάγγελμα:
«Η χώρα διήρχετο μιαν κρίσιν αναζητούσα διέξοδον εξ ενός συναισθηματικού αδιεξόδου εις το οποίον είχεν εισέλθει. Από μακρού χρόνου η αδυναμία συνεννοήσεως μεταξύ των υπευθύνων ηθικών παραγόντων της χώρας παρά πάσαν επίκλησιν του ανωτάτου άρχοντος της είχε περιαγάγει την χώρα εις συναισθηματικόν αδιέξοδον. Η κατάστασις αυτή, προστιθεμένη εις μίαν αναρχικήν αντίληψην, η οποία είχεν επιβληθεί σχεδόν εις όλα τα άτομα της κοινωνίας, είχεν δημιουργήσει τον έσχατον κίνδυνον να αλωθεί η χώρα από την μελαγχολίαν. Οι Έλληνες κατά ιστορικήν παράδοσιν αλλά και κατά τη βασικήν κοινωνικήν αντίληψην και αγωγήν δεν είναι ποτέ ευεπίφοροι προς την μελαγχολίαν. Προ αυτής της καταστάσεως, το πνεύμα των Χριστουγέννων, η μόνη ουδετέρα εις τον χώρο του συναισθηματικού σπαραγμού δύναμις η οποία υπήρχε, έκρινεν ότι όφειλεν να παρέμβει δια να αποτρέψει τον δρόμο προς τον κρημνόν.»
Το νέο καθεστώς με απανωτά διατάγματα κατήργησε κάθε άλλη γιορτή και κάθε άλλη εποχή του χρόνου. Φάτνες στήθηκαν σε πολλά σημεία της πόλης, όπου προσήχθησαν όλοι οι αντιφρονούντες. Πορτρέτα του Αί Βασίλη τοποθετήθηκαν σε όλα τα δημόσια κτήρια, χριστουγεννιάτικα δέντρα σε όλες τις πλατείες. Ομάδες χριστουγεννιάτικων ξωτικών πάνω σε μηχανές περιπολούσαν καθημερινά τους δρόμους της πόλης. Το χαμόγελο επιβλήθηκε ως η μόνη νόμιμη ενδυμασία σε όλο τον πληθυσμό. Τα ξωτικά σταματούσαν συχνά ανύποπτους πολίτες και μετρούσαν τα στόματα με μια μεζούρα ώστε να συμπεράνουν αν όντως χαμογελούν. Οι παραβάτες μπουκώνονταν επιτόπου με κουραμπιέδες ή μεταφέρονταν μακριά και κανείς δεν ήξερε πότε θα τους ξαναδεί. Τα πρωινά συμμορίες παρακρατικών καλαντιστών χτυπούσανε τα κουδούνια και τσεκάρανε τις αντιδράσεις των πολιτών στα άσματά τους. Όλη η χώρα τρεφόταν αποκλειστικά με γαλοπούλες και αν κάποιος περνούσε κάτω από κάποιο (στρατηγικά τοποθετημένο από το καθεστώς) ματσάκι γκι χωρίς να φιλήσει τον διπλανό του κινδύνευε. Τα κάλαντα έγιναν εθνικός ύμνος και το «καλή χρονιά» επίσημος χαιρετισμός του καθεστώτος. Τα μαγαζιά ήταν πάντα ανοιχτά (περίπου όπως τώρα) και όλοι ήταν υποχρεωμένοι να αγοράζουν δώρα. Τα Σάββατα, στις πλατείες της επικράτειας λάβαινε χώρα η «Άγια νύχτα». Δηλαδή, δημόσιες εκτελέσεις αντιφρονούντων με τη χρήση του τραγουδιού «Ο μικρός τυμπανιστής», το οποίο ο καταδικασμένος αναγκαζόταν να ακούσει ξανά και ξανά σε επανάληψη μέχρι να ξεψυχήσει.
Οι αντιδράσεις σίγουρα στην αρχή ήταν περιορισμένες, αλλά σήμερα μια συνωμοσία έρχεται να τραντάξει τα θεμέλια του καθεστώτος. Μια πλατιά συμμαχία μελαγχολικών, εκνευρισμένων, πασχαλιάτικων οπαδών και καλοκαιρινών παραθεριστών έρχεται να αμφισβητήσει τη χριστουγεννιάτικη δικτατορία. Ένα σύνθημα, γραμμένο σε τοίχους στα πιο απρόσμενα σημεία της πόλης, έρχεται να δώσει κουράγιο στους καταπιεσμένους και να σημάνει τον ερχομό της συμμαχίας, ετοιμάζοντας την ανατροπή: «Τα χριστουγεννιάτικα δέντρα σας είναι μετρημένα».
(στην εφημερίδα Εποχή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου