Στε­ρεό­τυ­πα, κα­φρί­λες και ευ­ρω­παϊκό κε­κτη­μέ­νο

«Ας γί­νει κα­τα­νο­η­τό: Η α­νά­λη­ψη θέ­σεων “ι­σχύος” στο Eurogroup και στην τρόι­κα προϋπο­θέ­τει χα­μη­λό ε­πί­πε­δο ή­θους και τε­χνο­γνω­σίας», σχο­λία­σε ο Γιάν­νης Βα­ρου­φά­κης. «Ανα­ρω­τιέ­μαι πραγ­μα­τι­κά πώς έ­νας άν­θρω­πος με τέ­τοιες α­πό­ψεις μπο­ρεί α­κό­μη να θεω­ρεί­ται ι­κα­νός να εί­ναι πρό­ε­δρος του Γιού­ρο­γκρουπ», α­πά­ντη­σε ο ε­πι­κε­φα­λής της ο­μά­δας των Σο­σια­λι­στών στο Ευ­ρω­παϊκό Κοι­νο­βού­λιο, Τζιά­νι Πι­τέ­λα. Ο πορ­το­γά­λος υ­πουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών, Αου­γκού­στο Σά­ντος Σίλ­βα, α­πά­ντη­σε πως οι δη­λώ­σεις εί­ναι «α­πο­λύ­τως α­πα­ρά­δε­κτες», ε­κτι­μώ­ντας ό­τι «δεν εί­ναι σε θέ­ση να πα­ρα­μεί­νει ε­πι­κε­φα­λής του Eurogroup». Ο τέως πρω­θυ­πουρ­γός της Ιτα­λίας, Μ. Ρέ­ντσι, α­νέ­φε­ρε πως «αν θέ­λει να προ­σβά­λει την Ιτα­λία, να το κά­νει σε έ­να μπαρ κο­ντά στο σπί­τι του και ό­χι με το θε­σμι­κό του ρό­λο».
Ο λό­γος φυ­σι­κά για τις πρό­σφα­τες δη­λώ­σεις του προέ­δρου του Γιού­ρο­γκρου­π, Γε­ρούν Ντάι­σελ­μπλου­μ, σύμ­φω­να με τον ο­ποίο: «Στη διάρ­κεια της κρί­σης στην ευ­ρω­ζώ­νη οι χώ­ρες του βορ­ρά έ­δει­ξαν αλ­λη­λεγ­γύη στις χώ­ρες που α­ντι­με­τώ­πι­ζαν κρί­ση. Εγώ, έ­νας σο­σιαλ­δη­μο­κρά­της, πι­στεύω ό­τι η αλ­λη­λεγ­γύη εί­ναι ε­ξαι­ρε­τι­κά ση­μα­ντι­κή. Όμως αυ­τός που τη ζη­τά έ­χει και υ­πο­χρεώ­σεις. Δεν μπο­ρώ να σπα­τα­λάω ό­λα μου τα χρή­μα­τα για σνα­πς και γυ­ναί­κες και στη συ­νέ­χεια να ζη­τώ υ­πο­στή­ρι­ξη». Με­τά τη θύελ­λα α­ντι­δρά­σεων που ξε­σή­κω­σαν οι δη­λώ­σεις, ο Ντάι­σελ­μπλουμ κλή­θη­κε να α­να­κα­λέ­σει —κά­τι το ο­ποίο αρ­νή­θη­κε— ε­νώ μια μέ­ρα με­τά τε­λι­κά ζή­τη­σε συ­γνώ­μη «αν ο­ποιοσ­δή­πο­τε έ­νιω­σε προ­σβε­βλη­μέ­νος α­π’ ό­σα δή­λω­σα».
Οι δη­λώ­σεις του Ντάι­σελ­μπλουμ εί­ναι η χα­ρά του ση­μειο­λό­γου. Ρα­τσι­στι­κές, ο­ριε­ντα­λι­στι­κές και σε­ξι­στι­κές. Ει­πω­μέ­νες α­πό μια θλι­βε­ρή φι­γού­ρα, ε­νός ε­πι­κε­φα­λής ε­νός μη θε­σμι­κού ορ­γά­νου, που έ­χει α­ντι­κα­τα­στή­σει κά­θε θε­σμι­κή πρό­φα­ση δη­μο­κρα­τίας ε­ντός της Ευ­ρω­παϊκής Ένω­σης, δο­τή υ­πό της ευ­λο­γίες του Σόι­μπλε. Ενός πο­λι­τι­κού που μό­λις εί­δε το κόμ­μα του να «πα­σο­κο­ποιεί­ται», με βά­ση την προ­σφι­λή, ευ­ρω­παϊκή έκ­φρα­ση, και να φτά­νει στην έ­βδο­μη θέ­ση στις πρό­σφα­τες ολ­λαν­δι­κές ε­κλο­γές.
Ο Ντάι­σελ­μπλου­μ, συν­δυά­ζο­ντας δύο ε­πι­κίν­δυ­να στε­ρεό­τυ­πα –αυ­τό του τε­μπέ­λη νό­τιου και αυ­τό της γυ­ναί­κας πόρ­νης- κα­τά­φε­ρε να α­να­δεί­ξει τη γε­λοιό­τη­τα και τη χυ­δαιό­τη­τα του πρώ­του στε­ρε­ο­τύ­που, αλ­λά ταυ­τό­χρο­να να α­πο­δεί­ξει το πό­σο βα­θιά ρι­ζω­μέ­νο εί­ναι το δεύ­τε­ρο.

Ο βα­θιά ρι­ζω­μέ­νος σε­ξι­σμός

Μέ­σα στον πα­ρα­μορ­φω­τι­κό κα­θρέ­φτη των γε­ρούν­διων στε­ρε­ο­τύ­πων, τα κρά­τη της νό­τιας Ευ­ρώ­πης νοού­νται ως έ­να ε­νιαίο σύ­νο­λο αν­δρών, με κοι­νούς τρό­πους δια­σκέ­δα­σης και δια­βίω­σης, κρά­τη που τρώ­νε λε­φτά στην α­πό­λαυ­ση, κρά­τη διο­νυ­σια­κά με προ­σω­πι­κές α­πο­λαύ­σεις και βίους ε­κτός των ο­ρίων. Μέ­σα στη μπουρ­δου­κλω­μέ­νη του δια­τύ­πω­ση, και λό­γω της κε­κτη­μέ­νης βε­βαιό­τη­τας που του δί­νει η αέ­ναη ε­πα­νά­λη­ψή του, το σχό­λιο α­πο­κα­λύ­πτει τη γύ­μνια του.
Η ρα­τσι­στι­κή και ο­ριε­ντα­λι­στι­κή πλευ­ρά του σχο­λίου δεν α­πο­τε­λεί κά­τι το και­νού­ριο. Εί­ναι ο λό­γος που ξε­κί­νη­σε α­πό την αρ­χή της κρί­σης, ο λό­γος που υιο­θε­τή­θη­κε α­πό πολ­λούς και στη χώ­ρα μας, ώ­στε να δι­καιο­λο­γή­σει τα α­δι­καιο­λό­γη­τα. Τα μέ­τρα, την α­νερ­γία, την αιώ­νια λι­τό­τη­τα. Το νέο στοι­χείο εί­ναι η σύν­δε­ση του λό­γου αυ­τού με τον σε­ξι­σμό. Για­τί στον συν­δυα­σμό αυ­τών των δύο στοι­χείων, το σχό­λιο δεν εί­ναι α­πλά σε­ξι­στι­κό. Δεν εί­ναι ο κα­θη­με­ρι­νός σε­ξι­σμός ε­νός ά­ντρα που θεω­ρεί αυ­το­νό­η­τη τη χα­ζο­μά­ρα που εκ­στο­μί­ζει. Εί­ναι ο σε­ξι­σμός του ι­σχυ­ρού, που δεν μπαί­νει καν στον κό­πο να αμ­φι­βά­λει. Αυ­τού που νιώ­θει πως έ­χει τη δυ­να­τό­τη­τα να ο­ρί­ζει ταυ­τό­τη­τες, να μοι­ρά­ζει ρό­λους και ταυ­τό­χρο­να κα­τα­δί­κες. Η κου­στου­μα­ρι­σμέ­νη μα­τσί­λα, που ζέ­χνουν οι δη­λώ­σεις αυ­τές, γί­νε­ται πο­λι­τι­κό ε­πι­χεί­ρη­μα υ­πέρ της ε­πι­βο­λής της τι­μω­ρίας. Ως μια α­τσού­μπα­λη ε­πί­δει­ξη πυγ­μής α­πό έ­να πε­ρι­στα­σια­κά ι­σχυ­ρό αν­θρω­πά­κι.

(στην εφημερίδα Εποχή)