Περισσότεροι από 300 άνθρωποι συνελήφθησαν την περασμένη Πέμπτη έξω απ’ το Ανώτατο Δικαστήριο στην Ουάσιγκτον, καθώς διαδήλωναν κατά της υποψηφιότητας του Μπρετ Κάβανο. Αφορμή αποτέλεσε η κατάθεση της αναφοράς του FBI για τις καταγγελίες περί σεξουαλικών επιθέσεων εις βάρος του υποψήφιου για το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ. Οι Ρεπουμπλικάνοι αφήνουν να διαρρεύσει ότι η αναφορά δεν έχει κανένα επιβαρυντικό στοιχείο εις βάρος του, ενώ οι Δημοκρατικοί καταγγέλλουν παρεμβάσεις του Λευκού Οίκου. Με λίγα λόγια και απ’ όσο φαίνεται, ο Μπρετ Κάβανο θα κριθεί αθώος και τελικά θα γίνει ισόβιο μέλος του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ. Η διαδήλωση ήταν απλώς η κορύφωση των διαμαρτυριών που λαμβάνουν χώρα τις τελευταίες εβδομάδες.
Ας δούμε συνοπτικά τα γεγονότα και ας δούμε γιατί η υπόθεση μας αφορά.
Η 51χρονη Κριστίν Μπλέιζι Φορντ, καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Πάλο Αλτο στην Καλιφόρνια, κατηγορεί τον 53χρονο Κάβανο ότι της επιτέθηκε σεξουαλικά σε μια σχολική γιορτή όταν εκείνος ήταν 17 χρόνων. Ο Κάβανο είναι ένας υπερσυντηρητικός δικαστής σε θέματα θρησκείας, οικογένειας, αναπαραγωγικών δικαιωμάτων και προστασίας του περιβάλλοντος. Ο διορισμός του εκλεκτού του Ντόναλντ Τραμπ θα αλλάξει τη σύνθεση του Ανώτατου Δικαστηρίου με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο προς τα δεξιά.
Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, ο Κάβανο εμφανίστηκε να κλαψουρίζει χωρίς επιχειρήματα, να λέει ιστορίες από τα χρόνια του στο σχολείο χωρίς ουσία, να θυμώνει και να προσβάλει, να κάνει λόγο για μια μεγάλη πολιτική συνωμοσία εναντίον του, ενώ οι αποδείξεις που κατέθεσε, περιορίστηκαν σε ένα χειρόγραφο ημερολόγιο, το οποίο δεν περιείχε το πάρτι στο οποίο αποπειράθηκε να βιάσει την Κριστίν Μπλέιζι Φορντ. Ταυτόχρονα, δεν κατάφερε να αρνηθεί πως εκείνη την εποχή έπινε μέχρι να λιποθυμήσει, ενώ επανειλημμένα αρνήθηκε έρευνα από την αστυνομία. Να σημειώσουμε εδώ πως κατά τη διάρκεια της διαδικασίας άλλες δύο γυναίκες κατέθεσαν παρόμοιες συμπεριφορές του Κάβανο σε παρόμοια περιστατικά.
Απέναντι σε αυτή την παρωδία ανθρώπου, στάθηκε η κατάθεση της Κριστίν Μπλέιζι Φορντ, μια βαθειά συγκινητική επίδειξη κουράγιου, ειλικρίνειας και υπέρβασης του φόβου για το καλό της ίδιας της κοινωνίας. «Είμαι εδώ όχι επειδή το θέλω -είμαι τρομοκρατημένη- αλλά επειδή πιστεύω πως είναι το καθήκον μου ως πολίτης να σας πω τι έγινε». Στη συνέχεια περιέγραψε τα γεγονότα που την στοίχειωσαν όλη την υπόλοιπη ενήλικη ζωή της. Η Φορντ τόνισε πως προχώρησε στις καταθέσεις και στην έκθεση του τραύματός της, παρ’ όλο που γνώριζε πως δύσκολα θα άλλαζαν την απόφαση του δικαστηρίου και τις επιπτώσεις που θα είχε κάτι τέτοιο στη ζωή της. Κάτι που μετατρέπει τη στάση της σε ένα μνημείο θάρρους.
Το παράδοξο είναι πως λίγο-πολύ ακόμα και αυτοί που υποστηρίζουν τον Κάβανο, δεν αρνούνται την ειλικρίνεια στην κατάθεση της Κριστίν Μπλέιζι Φορντ. Και αυτό που υπονοείται, είναι πως ακόμα και αν την πιστεύουν, ουσιαστικά δεν ενδιαφέρονται για την κατάθεσή της. Και εδώ φτάνουμε στο σημείο όπου η υπόθεση αφορά όλους μας.
Η επιμονή των Ρεπουμπλικάνων και του προέδρου Τραμπ -ακριβώς αφού όλα αυτά τα στοιχεία έχουν εκτεθεί και ακριβώς όταν το κοινό ήρθε σε επαφή με τη λεπτομέρεια των περιστατικών και τη συμπεριφορά του δικαστή απέναντι στις γυναίκες- δεν έχουν να κάνουν με τον ίδιο το δικαστή. Στην πραγματικότητα απευθύνονται στις ίδιες τις γυναίκες. Ας μην ξεχνάμε πως ο σεξισμός και ο μισογυνισμός είναι χαρακτηρισμοί που ακολουθούσαν τον Τραμπ ήδη από την προεκλογική περίοδο. Ταυτόχρονα, την ίδια περίοδο κάνουν την εμφάνισή τους κατηγορίες για ροζ σκάνδαλα ενάντια στον Τραμπ. «Έχουν φερθεί πολύ σκληρά στον Κάβανο, νομίζω πως είναι πολύ άδικο», είπε ο πρόεδρος, παρουσιάζοντάς τον ως το θύμα της υπόθεσης, προσθέτοντας «μου είναι πολύ δύσκολο να φανταστώ πως συνέβη το οτιδήποτε». Ενώ δεν παρέλειψε να ειρωνευτεί την Κριστίν Μπλέιζι Φορντ, κοροϊδεύοντας τα όσα είπε, ακόμα και τη φωνή της.
Η ηθελημένη και συστηματική θεσμική αδιαφορία για τις σεξουαλικές κακοποιήσεις του Κάβανο δίνει ένα μήνυμα προς τις γυναίκες όλου του κόσμου. Περιγράφει τον κόσμο της δικαιοσύνης ως δικαιοσύνη αποκλειστικά των αντρών, που μπορούν να πράττουν με βάση την προσωπική τους βούληση και περιγράφει λίγο-πολύ τη γυναίκα ως ιδιοκτησία. Αποδυναμώνει την εγκληματικότητα του βιασμού στο δημόσιο λόγο, αφού την αντιμετωπίζει ως πταίσμα, ακόμα και για τις θέσεις αυτές που έχουν ως προϋπόθεση την απόλυτη ηθική (πόσο μάλλον ποινική) ακεραιότητα. Κωδικοποιεί τέλος τον ματσισμό και τον σεξισμό, όχι πια ως αποδεκτό πταίσμα, αλλά ως κυρίαρχη ιδεολογία με τις ευλογίες του πλανητάρχη και της συμμορίας του.
(στην εφημερίδα Εποχή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου