Μετά το πρωτοφανές –σε εξωστρέφεια- περιστατικό της προηγούμενης εβδομάδας, κατά το οποίο ο ιδιοκτήτης του Alpha παρεμβαίνει σε εκπομπή του σταθμού επειδή όπως είπε «ντράπηκε όσο δεν έχει ντραπεί ποτέ στη ζωή του», όλοι όσοι πιστεύουν (και οι τέσσερις) πως στην Ελλάδα υπάρχει ελευθερία του Τύπου και πως η δημοσιογραφία ασκείται αντικειμενικά θα πρέπει να το ξανασκεφτούν. Το περιστατικό έχω την αίσθηση πως κυμάνθηκε κάπου ανάμεσα στην έκπληξη που σου προκαλεί το πρωτάκουστο και το τίποτα που σου προκαλεί το κοινότοπο. Γιατί στην πραγματικότητα το εντυπωσιακό στοιχείο είναι πως αντίκρισες και επιβεβαίωσες πράγματα ήδη γνωστά, εικόνες καταγεγραμμένες ακόμα και ερήμην της όψης τους, κουβέντες ειπωμένες εκτός ακοής, αλλά εντός αντίληψης.
Και ύστερα… εξερράγη
Όλα ξεκίνησαν όταν ένας πανελίστας Παπανώτας είπε ότι, από αυτά που έχει διαβάσει στον Τύπο, το πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού πωλείται στο 1/5 της κανονικής του αξίας. Στη συνέχεια, ο -υπέροχος για τόσους πολλούς λόγους- Δήμος Βερύκιος παρενέβη εκφράζοντας τον αποτροπιασμό του για αυτή την άποψη. Το επόμενο θέμα της εκπομπής, ήταν ότι το Ιατρικό Κέντρο προσφέρει στα παιδιά και στις γυναίκες των Φούρνων, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Πάνω σε αυτό το θέμα ο Παπανώτας είπε ότι αυτό είναι δουλειά του κράτους και δεν θα έπρεπε ένα νησί να ζει με την ελεημοσύνη μιας ιδιωτικής εταιρίας. Ο Δήμος Βερύκιος αυτή την φορά εξερράγη. Και κάπου εκεί έπεσε το τηλέφωνο από το αφεντικό.
«Είναι ντροπή να ξεκινάει ένα μεγάλο έργο (εννοεί το Ελληνικό) και να καθόμαστε να λέμε βλακείες. Αυτή η περιοχή που είναι γεμάτη πρόσφυγες, απατεώνες, πορνεία και ότι θέλεις και… ξεσηκωνόμαστε εναντίον του έργου. Αντί να ντρεπόμαστε με αυτά που δεν έχουν γίνει, ντρεπόμαστε με αυτά που πάνε να γίνουν. Αυτοί βάζουν λεφτά από την τσέπη τους αντί να κλέψουν το κράτος με τα πετρέλαια, με τα τσιγάρα με τις κοκαΐνες. Είναι ντροπή να τα λέτε αυτά. Να ζητήσετε συγγνώμη. Δεν είναι άποψη αυτή».
Είπε ανάμεσα σε πολλά άλλα για να συνεχίσει: «Με κάνατε και ντράπηκα. Σας προσέχουμε, έχετε κάθε μέρα το μισθό σας και λέτε βλακείες. Κάθε μέρα μικραίνουν οι Έλληνες και θα μεγαλώσουν οι μετανάστες και οι μουσουλμάνοι που θα έρθουν και θα μείνουν και θα χάσουμε και τη θρησκεία μας. Ο άλλος λέει να μην λένε οι γονείς τα παιδιά «πριγκιπόπουλα»»
Εργασιακή τρομοκρατία
Έτσι απλά για την ιστορία να υπενθυμίσουμε πως ο Κοντομηνάς έχει παραπεμφθεί με βούλευμα μαζί με άλλα 35 άτομα για την υπόθεση των «θαλασσοδανείων» στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Κάπως έτσι νομίζω ότι περιγράφεται η ιδιωτική πρωτοβουλία στην Ελλάδα.
Το ξέσπασμα στην πραγματικότητα ορίζει το μέγεθος μιας κατάστασης. Τον τρόπο με τον οποίο -σε μια χώρα με απορυθμισμένες εργασιακές σχέσεις, χωρίς προστασία, χωρίς πλαίσιο διεκδίκησης δικαιωμάτων, χωρίς δικαιώματα τελικά- ένας εργοδότης αντιλαμβάνεται τον εαυτό του και ορίζει τη σχέση του με τους εργαζομένους του. Τον τρόπο με τον οποίο δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να ασκήσει δημοσίως εξουσία εξευτελίζοντας τους εργαζομένους, νουθετώντας τους με αναφορές στο μισθό τους, τον οποίο παρουσιάζει περίπου ως χάρη και εμμέσως εκβιάζοντας. Η εργασιακή τρομοκρατία κανονικοποιείται, παίρνει έκταση τέτοια ώστε να θεωρείται υποκρισία το να μην εμφανίζει δημόσια το πρόσωπό της, δεν περιορίζεται ούτε νομικά ούτε όμως και ηθικά αφού ο κυνισμός με τον οποίο ασκείται περιγράφεται απλώς ως κάτι κανονικό που συμβαίνει καθημερινά.
Δεξιότερα του Παπανώτα;
Έχει ενδιαφέρον να δει κανείς τις διάφορες αντιδράσεις. Η παρουσιάστρια της εκπομπής την επόμενη μέρα σχολίασε την ανακοίνωση που εξέδωσε η ΕΣΗΕΑ για το συμβάν χαρακτηρίζοντάς την ως «ανθρωποφαγία» και μίλησε για διαπλοκή στην Ένωση Συντακτών. Ταυτόχρονα, το φουλ φιλοκυβερνητικό σάιτ ενημέρωσης The FAQ τιτλοφόρησε την είδηση ως εξής: «Μέχρι κι ο Κοντομηνάς δεν άντεξε την αντικυβερνητική “υστερία” του Παπανώτα. Βίντεο με το “ξέσπασμα”» . Έχει ενδιαφέρον το πώς μέσα από την σχέση σου με τον νεοαυριανισμό καταλήγεις να τοποθετείσαι δεξιά του Παπανώτα. Το πώς καταλήγεις να δέχεσαι κριτική από τα αριστερά από έναν πανελίστα και να τον εγκαλείς για αυτό.
Βέβαια, όταν η Αυγή παρουσιάζει την πώληση του Ελληνικού σχεδόν ως νίκη με κεντρικό τίτλο: «Προτεραιότητα στο Πράσινο» τίποτα δεν μοιάζει απίθανο. Τελειώνοντας έτσι στα γρήγορα με μια υπόθεση στην οποία ενεπλάκησαν τόσοι και τόσοι από αυτόν το χώρο (όσο και από άλλους), με μια μάχη που δεν υπήρξε απλώς σημαντική, αλλά ένα από τα γεγονότα συγκρότησης αυτού που ήταν κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ελληνικό τέλος, ζωή μαγική.
*Αναφορά σε παλιό αστείο του Τζίμη Πανούση
(στην εφημερίδα Εποχή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου