106 φοιτητές του τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Πατρών αποκλείστηκαν από την εξεταστική περίοδο του Σεπτεμβρίου. Ο λόγος ήταν πως και οι 106 φοιτητές κατέθεσαν την ίδια εργασία. Ή πιο σωστά, αγόρασαν την ίδια εργασία από την ίδια πηγή και την κατέθεσαν. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, τόσο η τοπική ΔΑΠ (όσο και η ΠΑΣΠ) τάχθηκαν στο πλευρό των φοιτητών και ζήτησαν οι φοιτητές να αποκλειστούν μόνο από το συγκεκριμένο μάθημα και όχι από όλα, όπως αποφασίστηκε από τη Γενική Συνέλευση του Τμήματος. Ύστερα από την αποδοκιμασία τοπικών παραγόντων και βουλευτών, η αξιωματική αντιπολίτευση και ο πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ ζήτησαν την παραίτηση του υπευθύνου της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στη σχολή.
Το γεγονός προκαλεί εντύπωση προφανώς, όχι για την αντιγραφή καθεαυτή, όσο για την έκταση και τη βλακεία των συμμετεχόντων. Για το γεγονός πως 106 άτομα δεν σκέφτηκαν να συνομιλήσουν ή έστω να παραλλάξουν την εργασία που αγόρασαν. Το ζήτημα δεν είναι βέβαια η αντιγραφή. Το ζήτημα είναι η δημιουργία μιας παράτυπης δομής για τη διεκδίκηση πολιτικού οφέλους. Οι όροι, δηλαδή, οργάνωσης στα Πανεπιστήμια γύρω από ευνοϊκές προσφορές με αντάλλαγμα την ψήφο. Η βιομηχανία σημειώσεων, γελοίων πάρτι και πακέτων ταξιδιών. Οι όροι που ακολουθεί και διδάσκει η ΔΑΠαρα (και η ΠΑΣΠ φυσικά, αν υπάρχει ακόμη) στα πανεπιστήμια εδώ και δεκαετίες.
Για τη ΔΑΠ, άλλωστε, το πανεπιστήμιο ήταν πάντα ένας προθάλαμος για την κοινωνία. Ένα εργαστήρι κατασκευής αντιλήψεων, τρόπων και τάσεων. Μια συνθήκη κατά την οποία ο φοιτητής-πολίτης θα έμενε πάντοτε εγκλωβισμένος στο βαθμό μηδέν του πολιτικού προβληματισμού και θα μετέφραζε το απολιτίκ του πολιτικά, με την παροχή μιας ανώδυνης ψήφου την ώρα των εκλογών. Θα αντιλαμβανόταν την κοινωνικοποίηση ως ένα κοκτέιλ γλειψίματος καθηγητών και ηδονισμού με κουπόνια. Πειθήνιος, με σκυμμένο το κεφάλι να προσπαθεί να ελιχθεί ανάμεσα σε χαιρετούρες και κονέ. Ζητώντας την επιτυχία μέσω παράκαμψης, μέσω του γνωστού ή των σημειώσεων. Χωρίς να δημιουργεί προβλήματα σε κανέναν, κοιτώντας τη δουλειά του, αγοράζοντας εργασίες και φιλίες μιας χρήσης στα τραπεζάκια. Και πίσω απ’ όλα αυτά μια καθόλα πολιτική ατζέντα ειπωμένη ως κοινή λογική: φοιτητικά δάνεια, κατάργηση ασύλου, σεκιούριτι στο πανεπιστήμιο, ιδιωτικά πανεπιστήμια κτλ.
Το σύνολο αυτών των στάσεων, σου είναι αντιπαθές και προσπαθείς να επιστρέψεις τις εικόνες μαζί με το φοιτητικό πάσο όταν τελειώσεις τη σχολή. Στην πραγματικότητα, όμως, εύκολα αντιλαμβάνεσαι ότι όλα αυτά είναι κομμάτια της κοινωνίας στην οποία ζεις. Οι κολεγιές, οι νομότυπες παρακάμψεις, η σχέση με την εξουσία με όρους υποτέλειας. Η μαγκιά του μαλάκα κλαρινογαμπρού, ο σεξισμός που κατοικεί στις αφίσες της ΔΑΠ όσο και στο διπλανό σου, ο τρόπος που δομούνται τα κέντρα εξουσίας σε δημόσιες υπηρεσίες και επιχειρήσεις. Στην πραγματικότητα η ΔΑΠ ετοίμαζε τόσα χρόνια εσένα και το στομάχι σου για ένα σεβαστό κομμάτι μιας κοινωνίας, που σε μεγάλο βαθμό ακόμα αγοράζει σημειώσεις ανεξάρτητα από την ηλικία της.
Όλα αυτά γίνονται ακόμα πιο ενδιαφέροντα, όταν συνδυαστούν με το κυρίαρχο ιδεολόγημα της Νέας Δημοκρατίας, την αριστεία. Η αριστεία της ΝΔ είναι νεοφιλελευθερισμός μικροκυμάτων σερβιρισμένος σε βαλκάνιο χάνι. Με τον ίδιο τρόπο που μιλά κατά της οικογενειοκρατίας, ενώ ο πρόεδρός της είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα «γόνου» στην πολιτική ιστορία της χώρας, με τον ίδιο τρόπο μιλά για αξιοκρατία, όταν εδώ και δεκαετίες η βασική της παρέμβαση στα Πανεπιστήμια είναι ακριβώς η παράκαμψή της αξιοκρατίας μέσω των σημειώσεων.
Αν, λοιπόν, για τη Νέα Δημοκρατία αριστεία στα Πανεπιστήμια σημαίνει θάνατος της γνώσης και απόλυτη επικράτηση των πελατειακών σχέσεων, φανταζόμαστε εύκολα τι θα σημαίνει εφαρμογή της αριστείας στην υπόλοιπη κοινωνία.
(στην εφημερίδα Εποχή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου