Βλέπω τον θάνατό σου (στο πακέτο των τσιγάρων μου)

Οι Τραπιστές μοναχοί αποτελούν ένα θρησκευτικό τάγμα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, το οποίο ακολουθεί τους κανόνες του Αγίου Βενέδικτου από το 1664 μέχρι και σήμερα.
Πίστη στη μοναστική ζωή, υπακοή και σταθερότητα (εμείς βέβαια τους γνωρίζουμε –αν τους γνωρίζουμε– κυρίως από τις μπίρες που παράγουν και κυρίως από την ολλανδική La Trappe).
Οι Τραπιστές είναι γνωστοί ως σιωπηλοί μοναχοί. Αν και δεν έχουν δώσει όρκο σιωπής, οφείλουν να μιλούν όσο το δυνατόν λιγότερο και μόνο όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο.
Σύμφωνα με τον Αγιο Βενέδικτο, η ομιλία μπορεί να διακόψει την ησυχία και την πραότητα και να οδηγήσει κάποιον στο να πράξει με βάση τη δική του βούληση και όχι αυτή του Θεού.
Η ομιλία που οδηγεί στη διασκέδαση και το γέλιο θεωρείται κολάσιμη και απαγορεύεται.
Πρόσφατα, φίλος –με μεγαλύτερη εξειδίκευση στις μπίρες παρά στα άδυτα των Ταγμάτων της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας– μου ανέφερε άλλο ένα στοιχείο, το οποίο η αλήθεια είναι πως δεν έχω ακόμα εξακριβώσει.
Σε κάποια μοναστήρια, όταν οι Τραπιστές μοναχοί διασταυρώνονται, αντί να χαιρετηθούν, αντιτείνουν ο ένας στον άλλο τη φράση: «Ολοι μας θα πεθάνουμε, αδερφέ μου».
Και ύστερα τραβούνε τον δρόμο τους.
Κλείνω αυτή τη μεγάλη εισαγωγή η οποία δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από τη ρίζα του συνειρμού μου.
Προχθές, πίνοντας μια μπίρα στο μπαλκόνι του σπιτιού μου και καπνίζοντας, είδα το πακέτο των τσιγάρων μου να με κοιτά.
Την ίδια στιγμή είδα έναν Τραπιστή μοναχό να με πλησιάζει από την άλλη μεριά του μπαλκονιού.
Οταν οι τροχιές μας διασταυρώθηκαν, σήκωσε το σιωπηλό του βλέμμα και μου είπε: «Αδερφέ, το κάπνισμα καταστρέφει τους πνεύμονες».
Αμήχανος τον κοίταξα να τραβάει τον δρόμο του.
Ενα ολόκληρο Τάγμα άρχισε να περπατά την ησυχία του μπαλκονιού μου: «Αδερφέ, το κάπνισμα προκαλεί στένωση και απόφραξη των αρτηριών», «Αδερφέ, το κάπνισμα καταστρέφει τα δόντια και τα ούλα», «Αδερφέ, το κάπνισμα αυξάνει τον κίνδυνο σεξουαλικής ανικανότητας».
Και ένας ένας τράβηξαν τον δρόμο τους. Και εγώ έμεινα εκεί.
Εγώ, ένας αδερφός ανίκανος να απολαύσει τη μη μοναστηριακή του μπίρα.
Ενοχος του καπνού, υπεύθυνος για εγκλήματα απέναντι στο σώμα μου, στα αγαπημένα μου πρόσωπα και στο άγιο Τάγμα των Τραπιστών.
Καπνιστός μπροστά σε θεούς και οικείους, διασταυρωμένος με το λάθος και την επιβεβλημένη ενοχή μου, σταυρωμένος από εκατό Αγιους Βενέδικτους και διακόσιες σιωπές.
Και ο συνειρμός συνεχίζει: Πώς θα ήταν άραγε αν κάθε πράξη μας ερχόταν πακέτο με τις ενδεχόμενες συνέπειές της;
Αν ας πούμε το κυριακάτικο γαστρονομικό πόνημα της γιαγιάς σου είχε πάνω του μια ταμπέλα που έγραφε: «Προσοχή, πιθανότητες στομαχικών διαταραχών, εμετού και μερικής τύφλωσης».
Αν το όμορφο αγόρι ή κορίτσι απέναντί σου στο μπαρ είχε μια ταμπέλα στο κούτελο που έγραφε «χλαμύδια;».
Ή αν ο Πάνος Καμμένος πηγαινοερχόταν στους διαδρόμους της Βουλής με μια φωτεινή επιγραφή στην πλάτη που προειδοποιούσε: «Προσοχή! Σε περίπτωση κυβερνητικής συνεργασίας, πιθανές ακροδεξιές αποκλίσεις» (ΟΚ, αυτό το τελευταίο σίγουρα θα βοηθούσε).

Είναι δεδομένο ότι το κάπνισμα βλάπτει την υγεία, είναι επίσης δεδομένο πως η συμπεριφορά των περισσότερων καπνιστών καθώς και η κρατική μέριμνα για τον διαχωρισμό των χώρων καπνιζόντων - μη καπνιζόντων είναι για τα μπάζα.
Μας επιβάλλεται όμως το να συγκατοικούμε με τον θάνατο σε κάθε ρουφηξιά μας.
Να τον κουβαλάμε στις τσέπες, στα πακέτα και στα χείλη μας χωρίς επιλογή.
Στερούμαστε έτσι το δικαίωμα στο λάθος. Και τραμπουκιζόμαστε από μια επιβεβλημένη επίβλεψη την οποία κανείς μας δεν ζήτησε.
Από μια μέριμνα που δεν μεριμνά αλλά εκφοβίζει, τονίζοντας και προβάλλοντας δεδομένες επιπτώσεις, απάνθρωπες εικόνες, την καθημερινή συνήθεια σαν μέγιστη πληγή, τον ηθικισμό του υγιεινισμού σαν μόνη ορθή γεωμετρία.
Μα το δικαίωμα στη φθορά είναι ανθρώπινο δικαίωμα.
Και κάποιες φορές συντροφιά και παρηγοριά σε έναν βίο που ολοένα δυσκολεύει.
Αυτό που θέλω είναι να βγω στους δρόμους της Κυψέλης με μια μπίρα περιπτέρου και ένα αμαρτωλό τσιγάρο.
Και στον πρώτο Τραπιστή μοναχό που θα πετύχω, πριν προλάβει να με αποκαλέσει αδερφό, να πω: «Το νου σου, σε βλέπω».
Και ύστερα να τραβήξω τον δρόμο μου.
Ενοχος, καπνιστός και καθ’ όλα σιωπηλός.

(στην Εφημερίδα των Συντακτών)