Χαϊδεύοντας λαγούς, ξεπλένοντας Τατιάνες

Ο χαρακτηρισμός του γενικού γραμματέα Γιάννη Παντή, κατά τον οποίο περιέγραψε τους χρυσαυγίτες που εισέβαλαν στο δημοτικό σχολείο του Περάματος ως «εξωσχολικούς», χαρακτηρίστηκε με αποκλειστικά αρνητικό τρόπο. Ο ήπιος σχολιασμός μιας ακραίας πράξης σχολιάστηκε ως ξέπλυμα των χρυσαυγιτών, οι ίσες αποστάσεις ως κανονικοποίηση των επιχειρημάτων τους στα πλαίσια της αντιπαράθεσης και η φράση ακούστηκε ακόμη και στα ευνοϊκότερα αυτιά ως τουλάχιστον δειλία. Ένα νέο Καστελόριζο αναδύθηκε από την θάλασσα των απολύτως λανθασμένων και επικίνδυνων χειρισμών, προσθέτοντας νέα ερωτηματικά πριν καν ξεχαστούν τα παλαιά. Οποιαδήποτε στάση απέναντι στο ναζισμό —και κυρίως όταν αυτός εφαρμόζεται σε τέτοιου είδους πράξεις— που δεν είναι απόλυτη και απερίφραστη, είναι προβληματική και κατακριτέα.
Στη συνέχεια του σάλου που ξέσπασε από την εισβολή στο σχολείο, το θέμα άρχισε να απασχολεί το σύνολο των μίντια (εναλλακτικών και μη). Δελτία ειδήσεων, ποσταρίσματα στα μέσα δικτύωσης μέχρι και κουτσομπολίστικες εκπομπές. Σε μια από αυτές η συντρόφισσα Τατιάνα Στεφανίδου έκοψε στον αέρα τηλεθεατή, όταν αποδείχθηκε πως ήταν όχι γονέας αλλά χρυσαυγίτης. Η παρουσιάστρια σχολίασε: « Άντε γεια. Κλείστε τον. Θα μιλήσω τώρα με τον χρυσαυγίτη; Μπήκαν μέσα, δείρανε, και με παίρνει να υπερασπιστεί αυτή την πράξη». Σε αντίθεση με τη δήλωση του Γιάννη Παντή, η αντίδραση της Τατιάνας προκάλεσε ενθουσιασμό. Ενθουσιασμός που έγινε ακόμα πιο έντονος, όταν έγινε γνωστό πως η αστυνομία ψάχνει την τηλεπαρουσιάστρια μετά από μήνυση του βουλευτή της Χρυσής Αυγής Λαγού (για συκοφαντική δυσφήμιση, επειδή η παρουσιάστρια είπε πως ο Λαγός έριχνε γροθιές), πως η αστυνομία δεν την έβρισκε και πως τελικά η παρουσιάστρια οδηγήθηκε στο Α.Τ. Αμαρουσίου.

Δύο παρατηρήσεις για τη συνέχεια

Πόσο προβληματικό μοιάζει να σε ξεπερνάει η Τατιάνα Στεφανίδου σε αντιφασιμό και γενναιότητα, ειδικά όταν δεν πρεσβεύεις μια άποψη γενικά και αόριστα αλλά μια έμπρακτη πολιτική εφαρμοσμένη από την κυβέρνηση; Και δεύτερον, η γελοία εικόνα της αστυνομίας που επιτρέπει τα επεισόδια μέσα σε δημοτικό σχολείο χωρίς να κάνει τίποτα, αλλά σπεύδει άμεσα να συλλάβει μια παρουσιάστρια που κάτι είπε, επειδή θίχθηκε ένας υπόδικος νεοναζί προβληματίζει κανέναν; Ποιος κυβερνάει αυτή την αστυνομία; Ποιος κυβερνάει αυτό το βαθύ κράτος;
Στη συνέχεια αυτής της ιστορίας —που πραγματικά βαριέμαι να συνεχίσω να περιγράφω— τα σχόλια ήταν σχεδόν οικουμενικά θετικά. Για τη γενναιότητα, για τα «κοίτα να δεις η Τατιάνα», για τα «ποιος το περίμενε». Έχουμε ξαναγράψει πως καμιά πράξη αντιφασισμού δεν μπορεί να περισσεύει. Πως οτιδήποτε συμβάλει στην πάλη κατά του ναζισμού, στην απονομιμοποίηση της Χρυσής Αυγής δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο παρά θετικό. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως αλλάζει και η άποψή μας για συγκεκριμένα πρόσωπα.

 Για την Τατιάνα Στεφανίδου ας πούμε, που την επομένη του ξυλοδαρμού της Λιάνας Κανέλλη από τον Κασιδιάρη εκείνη έφερε τον Σεφερλή στην εκπομπή της, ο οποίος με το καταπληκτικό του χιούμορ διακωμώδησε το γεγονός (σε ένα σκετσάκι για εγκεφαλικά νεκρούς), την Τατιάνα Στεφανίδου που στα κουτσομπολίστικα ραντεβού σχολίαζε τις αιθέριες υπάρξεις (έτσι τις χαρακτήριζε) που συνόδευαν τον Κασιδιάρη, την Τατιάνα που μαζί με Θέμους και ανθυποθέμους, Παπαδάκηδες και αυτιάδες ξέπλυναν τη Χρυσή Αυγή πριν αυτή παρουσιαστεί με όλη της την χολή στο πανελλήνιο πάνω στα βουλευτικά έδρανα.
Και περισσότερο απ’ όλα εξέθρεψαν τον καθημερινό ρατσισμό ως απενοχοποιημένο αντανακλαστικό, καλώντας γελοίους Σφακινάκηδες ξανά και ξανά για να πουν τις σαχλαμάρες τους για εξωγήινους και χρυσαυγίτες, Κατσίκηδες των ΑΝΕΛ και λοιπές ρατσιστικές κομπανίες. Είναι αυτοί που υποβάθμισαν με κάθε τρόπο το δημόσιο λόγο με τις επιλογές τους, με τα πρότυπα που μοίραζαν απλόχερα, με την κολακεία του εύκολου και του ευτελούς.
Και ας το επαναλάβουμε. Καμία πράξη ενάντια στο ναζισμό δεν είναι περιττή. Οι φορείς της πράξης αυτής, όμως, είναι μια άλλη ιστορία…..

(στην εφημερίδα Εποχή)