Δηλαδή,πρέπει να γίνουμε βουλευτές για να μας αφορίσετε;

Όταν ο ε­πί­σκο­πος τον α­φό­ρι­σε, κά­ποιος πή­γε να τον ε­πι­σκε­φθεί για να του το α­να­γ­γεί­λει «Τα έ­μα­θες σιο­ρ-Ανδρέα, ο ε­πί­σκο­πος σε α­φό­ρι­σε» και τό­τε ο Λα­σκα­ρά­τος του α­πα­ντά: «Ευ­χα­ρι­στώ τον ε­πί­σκο­πο για τον α­φο­ρι­σμό, α­λ­λά θα τον πα­ρα­κα­λού­σα πο­λύ να μου α­φο­ρί­σει και τα πα­πού­τσια των παι­διών μου, για να μη λιώ­σου­νε οι σό­λες τους και υ­πο­βά­λ­λο­μαι σε έ­ξο­δα».



Αί­σθη­ση προ­κά­λε­σε πρό­σφα­τα η πα­ρέ­μ­βα­ση του Μη­τρο­πο­λί­τη Πει­ραιώς Σε­ρα­φείμ σε σχέ­ση με τη διεύ­ρυ­ν­ση του συ­μ­φώ­νου συ­μ­βίω­σης για τα ο­μό­φυ­λα ζευ­γά­ρια. Ο Μη­τρο­πο­λί­της σε μια σει­ρά α­πό υ­πέ­ρο­χες ε­μ­φα­νί­σεις βου­τη­γ­μέ­νες στη χρι­στια­νι­κή α­γά­πη, α­πεί­λη­σε πως θα α­φο­ρί­σει ό­ποιον βου­λευ­τή ψη­φί­σει υ­πέρ του συ­μ­φώ­νου συ­μ­βίω­σης, χα­ρα­κτή­ρι­σε την ο­μο­φυ­λο­φι­λία ως σι­χα­με­ρό και α­κά­θα­ρ­το α­μά­ρ­τη­μα, το σύ­μ­φω­νο ως ύ­βρη προς θε­ούς και α­ν­θρώ­πους, ταύ­τι­σε τους ο­μο­φυ­λό­φι­λους με τους κτη­νο­βά­τες, α­πά­ντη­σε στους ε­πι­κρι­τές του και α­πέ­στει­λε ε­πι­στο­λή στο ΠΑ­ΣΟΚ α­πει­λώ­ντας το και αυ­τό με α­φο­ρι­σμό.
Και ε­νώ σε κά­θε λο­γι­κή χώ­ρα το πε­ρι­στα­τι­κό θα α­πο­τε­λού­σε έ­να ευ­χά­ρι­στο α­νέ­κ­δο­το για να συ­ζη­τού­με τις ώ­ρες που δεν έ­χου­με τί­πο­τα να πού­με, στην ση­με­ρι­νή Ελλά­δα των Φαή­λων, των Τα­μή­λων και των Άδω­νις (πά­ντα ά­κλι­το) α­πο­κτά πο­λι­τι­κή ση­μα­σία: πο­λ­λοί βου­λευ­τές της Νέ­ας Δη­μο­κρα­τίας α­ρ­νή­θη­καν να ψη­φί­σουν τη διεύ­ρυ­ν­ση, το σύ­μ­φω­νο πά­γω­σε και η κα­τα­δι­κα­σμέ­νη α­πό το δι­κα­στή­ριο του Στρα­σβού­ρ­γου χώ­ρα κα­λεί­ται να πλη­ρώ­σει το ευ­ρω­παϊκό της πρό­στι­μο. Το ση­μα­ντι­κό­τε­ρο φυ­σι­κά εί­ναι πως στην Ελλά­δα των δια­χω­ρι­σμών, μια α­κό­μα κοι­νω­νι­κή ο­μά­δα πα­ρα­μέ­νει πε­ρι­θω­ριο­ποιη­μέ­νη και α­πο­κλείε­ται, με τρό­πο πα­ρά­λο­γο, ε­πι­θε­τι­κό και α­πό­λυ­το. Και ό­λα αυ­τά υ­πό το φό­βο της ρο­μ­φαίας ε­νός Γκά­ντα­λ­φ-Τα­λι­μπάν που το μό­νο που ζη­τά εί­ναι να α­σκεί κο­σμι­κή ε­ξου­σία με σύ­μ­μα­χο το θεό, τους α­γ­γέ­λους, α ναι και την πο­λι­τι­κή ε­πι­ρ­ροή που η ε­κ­κλη­σία α­σκεί στο ποί­μνιό της. Για­τί η Σα­μα­ρι­κή Νέα Δη­μο­κρα­τία του σή­με­ρα, στην πρα­γ­μα­τι­κό­τη­τα α­ντι­πο­λι­τεύε­ται το πιο σκο­τει­νό πα­ρε­λ­θόν της ε­λ­λη­νι­κής λαϊκής δε­ξιάς.

Γκά­ντα­λ­φ

Ο Σε­ρα­φείμ Πει­ραιώς εί­ναι γνω­στός στους α­να­γνώ­στες της «Επο­χής». Πο­λ­λοί θα θυ­μού­νται την ε­πι­στο­λή - φω­τιά που μας εί­χε στεί­λει πέ­ρυ­σι, ό­ταν το­λ­μή­σα­με να κά­νου­με κρι­τι­κή στα σχό­λια του για τη δαι­μο­νο­ποίη­ση της πε­ο­λι­χίας. Στην ε­πι­στο­λή αυ­τή, α­φού μας προ­ει­δο­ποιού­σε πως «οι λοι­δο­ρίες Σας θα εί­ναι ο με­γα­λύ­τε­ρος δή­μιός Σας», κα­τέ­λη­γε με το ευ­φυές: «Εύ­χο­μαι ει­λι­κρι­νά ο Θεός να μη “στή­ση” στις ψυ­χές Σας την α­μα­ρ­τία αυ­τή» (α­ντι­λα­μ­βά­νε­στε φα­ντά­ζο­μαι τι ση­μαί­νει μια τέ­τοια φρά­ση σε μια ε­πι­στο­λή με θέ­μα την πε­ο­λει­χία). Στη συ­νέ­χεια, ο μη­τρο­πο­λί­της α­πα­σχό­λη­σε τη δη­μο­σιό­τη­τα ό­ταν κα­τέ­θε­σε μή­νυ­ση ε­νά­ντια στο θέ­α­τρο Χυ­τή­ριο και μά­λι­στα συ­νο­δευό­με­νος α­πό βου­λευ­τές της Χρυ­σής Αυ­γής (Ο ί­διος βέ­βαια το κα­λο­καί­ρι του 2012 πε­ριέ­γρα­φε τη Χρυ­σή Αυ­γή ως ο­μά­δα πα­γα­νι­στών, α­σύ­μ­βα­τη και α­ντι­θε­τι­κή προς το χρι­στια­νι­σμό).
Έπει­τα, προ­ει­δο­ποίη­σε πως «αν δια­χω­ρί­σε­τε Κρά­τος και Εκκλη­σία θα διε­κ­δι­κή­σω ό­λη την Πει­ραϊκή χε­ρ­σό­νη­σο», με α­φο­ρ­μή προ­σπά­θεια του συ­ν­δυα­σμού «Το λι­μά­νι της α­γω­νίας» να α­ξιο­ποιή­σει τον πα­λιό θε­ρι­νό κι­νη­μα­το­γρά­φο «Φα­ντά­ζιο», με­τα­τρέ­πο­ντας τον σε πο­λι­τι­στι­κό κέ­ντρο και να μην ε­πι­τρέ­ψει να οι­κο­δο­μη­θεί α­πό τη Μη­τρό­πο­λη. Στα highlight του Μη­τρο­πο­λί­τη μας υ­ψη­λή θέ­ση κα­τα­λα­μ­βά­νει το ό­τι κά­λε­σε σε μο­νο­μα­χία με α­για­σμό τον κα­θο­λι­κό Αρχιε­πί­σκο­πο Αθη­νών. Ο δι­κός μου α­για­σμός θα ευω­διά­ζει ε­νώ ο δι­κός του θα «ό­ζη φρι­κω­δώς» σχο­λία­σε. Η Άγρια Δύ­ση συ­να­ντά τον Πα­που­λά­κο.

Θε­ρ­μή πα­ρά­κλη­ση

Αγα­πη­τέ Μη­τρο­πο­λί­τη Σε­ρα­φεί­μ, εί­μα­στε παι­διά που με­γά­λω­σαν με ό­νει­ρα, παι­διά που πί­στε­ψαν πως θα κα­τα­φέ­ρουν κά­τι στη ζωή τους. Δου­λέ­ψα­με, ξε­νυ­χτή­σα­με, προ­σπα­θή­σα­με. Και τώ­ρα έ­ρ­χε­στε ε­σείς να τα κα­τα­στρέ­ψε­τε ό­λα. Μπο­ρού­με να κα­τα­λά­βου­με το δια­χω­ρι­σμό που κά­νε­τε α­νά­με­σα σε α­ν­θρώ­πους και ο­μο­φυ­λό­φι­λους, α­φού κά­τι τέ­τοιο ε­πι­βά­λ­λει η θρη­σκεία της α­γά­πης σας. Δεν μπο­ρού­με, ό­μως, να κα­τα­λά­βου­με το δια­χω­ρι­σμό που κά­νε­τε α­νά­με­σα σε πο­λί­τες και βου­λευ­τές α­πο­κλείο­ντάς μας α­πό τον α­φο­ρι­σμό. Θα σας πα­ρα­κα­λού­σα­με να το ξα­να­σκε­φτεί­τε και αν μπο­ρεί­τε να μας ε­πι­φυ­λά­ξε­τε την ί­δια τύ­χη με τους βου­λευ­τές που (ί­σως κά­ποια στι­γ­μή) ψη­φί­σουν το σύ­μ­φω­νο συ­μ­βίω­σης. (Επί­σης αν με α­φο­ρί­σε­τε μπο­ρεί­τε να α­φο­ρί­σε­τε και τον φί­λο μου Γιώ­ρ­γο Πρε­βε­δου­ρά­κη που μου χρω­στά­ει 20 ευ­ρώ; ). Ευ­χα­ρι­στώ.

(στην εφημερίδα Εποχή)