Συγκεντρώνοντας, μεταδίδοντας και μεταφράζοντας τη φωνή της κρίσης
Το φαινόμενο που συνοπτικά περιγράφουμε ως κρίση, είναι κάτι περισσότερο από ένα οικονομικό γεγονός. Πάνω απ’ όλα είναι η διαχείριση του γεγονότος αυτού από συγκεκριμένα κέντρα εξουσίας προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Για να δικαιολογηθεί η όποια απόφαση και η όποια κατεύθυνση, πρώτα χειραγωγήθηκε η ίδια η πληροφορία. Το ποιος ευθύνεται, το ποιος μπορεί να διαχειριστεί και το πώς θα παύσει η κρίση. Έτσι, δημιουργήθηκε η προσπάθεια κατασκευής ενός μύθου συλλογικής ενοχής. Όλοι ευθυνόμαστε εξίσου, αφού όλοι συμβάλαμε στην δημιουργία της κρίσης. Λέξεις και φράσεις κλισέ ήρθαν να αντικαταστήσουν με την αφόρητη επανάληψή τους την όποια ανάλυση: «μαζί τα φάγαμε», «ο ηρωικός γερμανός φορολογούμενος», «η ανάπτυξη και οι ιδιωτικοποιήσεις (α ναι και οι απαγωγές πολιτών στις Σκουριές) θα σώσουν την χώρα». Ταυτόχρονα, μια σειρά γενικευμένων στερεοτύπων δημιουργεί ένα νέο ρατσισμό: οι τεμπέληδες του νότου και οι σκληρά εργαζόμενοι του βορρά, οι καλοπερασάκηδες Έλληνες και οι ναζί Γερμανοί, γίνονται τίτλοι μίσους σε ένα παιχνίδι υπεραπλούστευσης και αποπροσανατολισμού.
Η πληροφορία, η χάλκευση και η μετάδοσή της παραμόρφωσής της, γίνονται τα βασικά καύσιμα που θα κινήσουν τη μηχανή της κρίσης προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, άσχετα με το πόσο αποτελεσματική ή παράλογη μπορεί να είναι. Μέσα σε αυτή την τόσο δεδομένη πια κατάσταση, το διαδίκτυο και οι εφαρμογές του προκύπτουν ως άλλο ένα δεδομένο. Από τον Δεκέμβρη του 2008 και τους Αγανακτισμένους των ευρωπαϊκών πλατειών, μέχρι το κίνημα Occupy και την Αραβική Άνοιξη, το διαδίκτυο χρησιμοποιήθηκε όλο και πιο έντονα ως εργαλείο συντονισμού, αντιπληροφόρησης και συγκρότησης. Μέσα στην ταχύτητα ανάπτυξης και εξέλιξης των εφαρμογών του, το διαδίκτυο μοιάζει να παραμένει ένα εργαλείο μονίμως νέο, μονίμως ανανεωνόμενο. Από τις hacking επιθέσεις των Anonymous μέχρι τη λαϊκίστικη ιντερνετική αποτελεσματικότητα του Beppe Grillo, το διαδίκτυο μοιάζει με έναν χώρο που δεν μπορεί –ακόμα- να ελεγχθεί απόλυτα από την εκάστοτε εξουσία, έναν χώρο που μπορεί να προκαλέσει εκπλήξεις και απροσδόκητα αποτελέσματα.
Μια ανοιχτή επιθεώρηση
Η νεότερη γενιά, μεγάλωσε παράλληλα με το διαδίκτυο. Συχνά επικοινώνησε στους διαδρόμους λέξεων των chat, ενημερώθηκε από κάποια τυχαία ανάρτηση στο πιο απίθανο ιστολόγιο, προσπάθησε να αυτομορφωθεί για μια σειρά από θέματα από αναρτημένα ντοκιμαντέρ ή θεματικές σελίδες. Και μαζί με την αναζήτηση αυτή προέκυψε η διαδικτυακή παραπληροφόρηση, ο θόρυβος της πληροφορίας, η γιγάντωση των θεωριών συνωμοσίας, η αστοχία της ανωνυμίας και των μη ελέγξιμων πηγών του γεγονότος.
Το X- Pressed είναι ένα νέο σάιτ, το οποίο ανέβηκε πριν λίγες ημέρες και έχει ως στόχο μια συγκροτημένη προσπάθεια αναμετάδοσης της πληροφορίας στην Νέα Ευρώπη της κρίσης. Δημιουργημένο από δίκτυο εθελοντών (αρθρογράφων και μεταφραστών) από την Ελλάδα, την Ισπανία, τη Γαλλία, την Αγγλία και το Βέλγιο έχει ως στόχο τη συλλογή άρθρων και απόψεων σχετικά με την κρίση και την καθημερινότητά της στις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, τη μετάφραση των κειμένων, σε όσο το δυνατό περισσότερες γλώσσες (μέχρι στιγμής: ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά, γερμανικά και πορτογαλικά) και την προώθησή τους εκτός των διαύλων των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης και των προθέσεών τους. Το δίκτυο φιλοδοξεί να εξαπλωθεί όπου υπάρχει ανάγκη για ενημέρωση και έκφραση. « Το x-pressed είναι μια ανοιχτή επιθεώρηση της ευρωπαϊκής κρίσης, η οποία προσπαθεί να εξαλείψει τα σύνορα της διασποράς της πληροφορίας μεταφράζοντάς την σε όσο το δυνατόν περισσότερες γλώσσες. Απλά ξεκινά στην Αθήνα της κρίσης. Εμπλακείτε και διαδώστε το παντού!»
Όπως μας ενημερώνουν οι ίδιοι οι δημιουργοί του, η σελίδα αποτελεί μια εναλλακτική πλατφόρμα έκφρασης και πληροφόρησης που έχει ως στόχο να υπογραμμίσει ό,τι διαστρεβλώνεται ή δεν ακούγεται από τη μία γλώσσα στην άλλη. Βασικό όπλο του εγχειρήματος είναι η αλληλεγγύη και η συμμετοχή. Ο καθένας μπορεί να γράψει, να σχολιάσει, να προτείνει άρθρα και να μεταφράσει. Ο καθένας μπορεί να εμπλακεί. Όταν η παραπλάνηση παίρνει μαζικά χαρακτηριστικά, τότε η πληροφόρηση γίνεται μαζική υπόθεση.
(Στην εφημερίδα Εποχή)
Το φαινόμενο που συνοπτικά περιγράφουμε ως κρίση, είναι κάτι περισσότερο από ένα οικονομικό γεγονός. Πάνω απ’ όλα είναι η διαχείριση του γεγονότος αυτού από συγκεκριμένα κέντρα εξουσίας προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Για να δικαιολογηθεί η όποια απόφαση και η όποια κατεύθυνση, πρώτα χειραγωγήθηκε η ίδια η πληροφορία. Το ποιος ευθύνεται, το ποιος μπορεί να διαχειριστεί και το πώς θα παύσει η κρίση. Έτσι, δημιουργήθηκε η προσπάθεια κατασκευής ενός μύθου συλλογικής ενοχής. Όλοι ευθυνόμαστε εξίσου, αφού όλοι συμβάλαμε στην δημιουργία της κρίσης. Λέξεις και φράσεις κλισέ ήρθαν να αντικαταστήσουν με την αφόρητη επανάληψή τους την όποια ανάλυση: «μαζί τα φάγαμε», «ο ηρωικός γερμανός φορολογούμενος», «η ανάπτυξη και οι ιδιωτικοποιήσεις (α ναι και οι απαγωγές πολιτών στις Σκουριές) θα σώσουν την χώρα». Ταυτόχρονα, μια σειρά γενικευμένων στερεοτύπων δημιουργεί ένα νέο ρατσισμό: οι τεμπέληδες του νότου και οι σκληρά εργαζόμενοι του βορρά, οι καλοπερασάκηδες Έλληνες και οι ναζί Γερμανοί, γίνονται τίτλοι μίσους σε ένα παιχνίδι υπεραπλούστευσης και αποπροσανατολισμού.
Η πληροφορία, η χάλκευση και η μετάδοσή της παραμόρφωσής της, γίνονται τα βασικά καύσιμα που θα κινήσουν τη μηχανή της κρίσης προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, άσχετα με το πόσο αποτελεσματική ή παράλογη μπορεί να είναι. Μέσα σε αυτή την τόσο δεδομένη πια κατάσταση, το διαδίκτυο και οι εφαρμογές του προκύπτουν ως άλλο ένα δεδομένο. Από τον Δεκέμβρη του 2008 και τους Αγανακτισμένους των ευρωπαϊκών πλατειών, μέχρι το κίνημα Occupy και την Αραβική Άνοιξη, το διαδίκτυο χρησιμοποιήθηκε όλο και πιο έντονα ως εργαλείο συντονισμού, αντιπληροφόρησης και συγκρότησης. Μέσα στην ταχύτητα ανάπτυξης και εξέλιξης των εφαρμογών του, το διαδίκτυο μοιάζει να παραμένει ένα εργαλείο μονίμως νέο, μονίμως ανανεωνόμενο. Από τις hacking επιθέσεις των Anonymous μέχρι τη λαϊκίστικη ιντερνετική αποτελεσματικότητα του Beppe Grillo, το διαδίκτυο μοιάζει με έναν χώρο που δεν μπορεί –ακόμα- να ελεγχθεί απόλυτα από την εκάστοτε εξουσία, έναν χώρο που μπορεί να προκαλέσει εκπλήξεις και απροσδόκητα αποτελέσματα.
Μια ανοιχτή επιθεώρηση
Η νεότερη γενιά, μεγάλωσε παράλληλα με το διαδίκτυο. Συχνά επικοινώνησε στους διαδρόμους λέξεων των chat, ενημερώθηκε από κάποια τυχαία ανάρτηση στο πιο απίθανο ιστολόγιο, προσπάθησε να αυτομορφωθεί για μια σειρά από θέματα από αναρτημένα ντοκιμαντέρ ή θεματικές σελίδες. Και μαζί με την αναζήτηση αυτή προέκυψε η διαδικτυακή παραπληροφόρηση, ο θόρυβος της πληροφορίας, η γιγάντωση των θεωριών συνωμοσίας, η αστοχία της ανωνυμίας και των μη ελέγξιμων πηγών του γεγονότος.
Το X- Pressed είναι ένα νέο σάιτ, το οποίο ανέβηκε πριν λίγες ημέρες και έχει ως στόχο μια συγκροτημένη προσπάθεια αναμετάδοσης της πληροφορίας στην Νέα Ευρώπη της κρίσης. Δημιουργημένο από δίκτυο εθελοντών (αρθρογράφων και μεταφραστών) από την Ελλάδα, την Ισπανία, τη Γαλλία, την Αγγλία και το Βέλγιο έχει ως στόχο τη συλλογή άρθρων και απόψεων σχετικά με την κρίση και την καθημερινότητά της στις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, τη μετάφραση των κειμένων, σε όσο το δυνατό περισσότερες γλώσσες (μέχρι στιγμής: ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά, γερμανικά και πορτογαλικά) και την προώθησή τους εκτός των διαύλων των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης και των προθέσεών τους. Το δίκτυο φιλοδοξεί να εξαπλωθεί όπου υπάρχει ανάγκη για ενημέρωση και έκφραση. « Το x-pressed είναι μια ανοιχτή επιθεώρηση της ευρωπαϊκής κρίσης, η οποία προσπαθεί να εξαλείψει τα σύνορα της διασποράς της πληροφορίας μεταφράζοντάς την σε όσο το δυνατόν περισσότερες γλώσσες. Απλά ξεκινά στην Αθήνα της κρίσης. Εμπλακείτε και διαδώστε το παντού!»
Όπως μας ενημερώνουν οι ίδιοι οι δημιουργοί του, η σελίδα αποτελεί μια εναλλακτική πλατφόρμα έκφρασης και πληροφόρησης που έχει ως στόχο να υπογραμμίσει ό,τι διαστρεβλώνεται ή δεν ακούγεται από τη μία γλώσσα στην άλλη. Βασικό όπλο του εγχειρήματος είναι η αλληλεγγύη και η συμμετοχή. Ο καθένας μπορεί να γράψει, να σχολιάσει, να προτείνει άρθρα και να μεταφράσει. Ο καθένας μπορεί να εμπλακεί. Όταν η παραπλάνηση παίρνει μαζικά χαρακτηριστικά, τότε η πληροφόρηση γίνεται μαζική υπόθεση.
(Στην εφημερίδα Εποχή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου