Μια α­πά­ντη­ση και λί­γες σκέ­ψεις για το Χυ­τή­ριο

Τον Δε­κέμ­βριο του 1930, στην κι­νη­μα­το­γρα­φι­κή πρε­μιέ­ρα του «Ου­δέν νεώ­τε­ρον α­πό το Δυ­τι­κό μέ­τω­πο» του Έριχ Μα­ρία Ρε­μάρ­κ, οι να­ζί, υ­πό την η­γε­σία του Γκέ­μπε­λς, ορ­γά­νω­σαν εκ­δη­λώ­σεις ε­νά­ντια στην ται­νία, ει­σέ­βα­λαν στον κι­νη­μα­το­γρά­φο, πε­τού­σαν α­μπού­λες βρό­μας και ά­φη­ναν ε­λεύ­θε­ρους α­ρου­ραίους και εν τέ­λει πέ­τυ­χαν την α­πα­γό­ρευ­ση της ται­νίας.

Πί­τερ Γκέι, Η πνευ­μα­τι­κή ζωή στη Δη­μο­κρα­τία της Βαϊμά­ρης

Ενη­με­ρώ­θη­κα για την ε­πι­στο­λή-α­πά­ντη­ση του Μη­τρο­πο­λί­τη Σε­ρα­φείμ Πει­ραιώς στο άρ­θρο με τίτ­λο «Αφο­ρί­ζο­ντας την πε­ο­λει­χία», την Πα­ρα­σκευή 12 Οκτω­βρίου, λί­γες ώ­ρες πριν τη συ­γκέ­ντρω­ση έ­ξω α­πό το θέ­α­τρο Χυ­τή­ριο και λί­γες ώ­ρες πριν την κα­τά­θε­ση μή­νυ­σης του Μη­τρο­πο­λί­τη ε­νά­ντια στη συ­γκε­κρι­μέ­νη πα­ρά­στα­ση στο Α.Τ. Ομο­νοίας, συ­νο­δεία της Χρυ­σής Αυ­γής. Στην α­πά­ντη­σή του ο Μη­τρο­πο­λί­της υ­πε­ρα­σπί­ζε­ται την ε­πι­στη­μο­νι­κή ορ­θό­τη­τα και ση­μα­σία της δη­μο­σίευ­σής του, μάς προ­ει­δο­ποιεί για τους κιν­δύ­νους των συ­γκε­κρι­μέ­νων πρα­κτι­κών και για κά­ποιο λό­γο προ­σθέ­τει τις α­πό­ψεις του για την «πρα­κτι­κή της ο­μο­φυ­λο­φι­λίας», γνω­στή και ως «ψυ­χο­πα­θο­λο­γία πε­ρί το γε­νε­τή­σιο έν­στι­κτο», α­να­φο­ρά ά­σχε­τη με τα προ­η­γού­με­να κεί­με­να.
Πα­ρό­λα αυ­τά, η ε­πι­χει­ρη­μα­το­λο­γία του άρ­θρου που δη­μο­σιεύ­σα­με δεν εί­χε σχέ­ση ού­τε με την ε­πι­στη­μο­νι­κή ορ­θό­τη­τα ού­τε με τις πε­ο­λει­χίες, α­ντί­θε­τα ε­στία­ζε στο πώς έ­να δε­δο­μέ­νο (στη συ­γκε­κρι­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση, ε­πι­στη­μο­νι­κό δε­δο­μέ­νο) μπο­ρεί να χρη­σι­μο­ποιη­θεί και­ρο­σκο­πι­κά και κα­τά το δο­κούν αρ­κεί να ε­πι­βε­βαιώ­νει α­πό­ψεις και συ­μπε­ρά­σμα­τα που ή­δη υ­πάρ­χουν (το­νί­ζο­ντας τις δη­λώ­σεις του Μη­τρο­πο­λί­τη α­πέ­να­ντι στο CERN) και δεύ­τε­ρον στο πώς μέ­σα σε έ­να κλί­μα γε­νι­κευ­μέ­νης συρ­ρί­κνω­σης των πο­λι­τι­κών, ερ­γα­σια­κών και αν­θρω­πί­νων ε­λευ­θε­ριών και δι­καιω­μά­των, ο κα­θέ­νας που αι­σθά­νε­ται πως έ­χει έ­να με­ρί­διο ε­ξου­σίας μπο­ρεί να συμ­με­τά­σχει στη χά­ρα­ξη νέων πε­ριο­ρι­σμών και α­πο­κλει­σμών. Και τα δύο συ­μπε­ρά­σμα­τα ε­πι­βε­βαιώ­θη­καν λί­γες ώ­ρες α­φού έ­φτα­σε η α­πά­ντη­ση του Μη­τρο­πο­λί­τη στα γρα­φεία της «Επο­χής».

Μή­νυ­ση συ­νο­δεία Χ.Α.

Όσον α­φο­ρά την κα­τά­θε­ση μή­νυ­σης εκ μέ­ρους του Μη­τρο­πο­λί­τη συ­νο­δεία βου­λευ­τών της Χ.Α. ε­νά­ντια στην πα­ρά­στα­ση «Corpus Christi», ο μη­τρο­πο­λί­της χρη­σι­μο­ποιεί ό­χι έ­να ε­πι­στη­μο­νι­κό δε­δο­μέ­νο αλ­λά μια πο­λι­τι­κή του θέ­ση κα­τά πε­ρί­πτω­ση. Σε άρ­θρο του με τίτ­λο «Ο Μη­τρο­πο­λί­της Πει­ραιώς για Εθνι­κι­σμό και Εκκλη­σία», δη­μο­σιευ­μέ­νο στον ε­πί­ση­μο δια­δι­κτυα­κό τό­πο της μη­τρό­πο­λης Πει­ραιώς το κα­λο­καί­ρι του 2012 έ­γρα­φε: «Όσον α­φο­ρά στο ε­ρώ­τη­μα ε­θνι­κο­σο­σια­λι­σμός στην ορ­θο­δο­ξία οι έν­νοιες εί­ναι α­σύμ­βα­τες και α­ντι­θε­τι­κές για­τί ο ε­θνι­κο­σο­σια­λι­σμός σαν βιο­θεω­ρία εί­ναι πα­γα­νι­σμός και α­πο­κρυ­φι­στι­κό πε­ρί­παιγ­μα που εξ α­ντι­κει­μέ­νου α­ντι­πα­ρα­τάσ­σε­ται στο σώ­μα του Χρι­στού ό­πως ι­στο­ρι­κά κα­τα­δείχ­θη­κε». Πα­ρό­λα αυ­τά η συ­νο­δεία τεσ­σά­ρων βου­λευ­τών της Χρυ­σής Αυ­γής στο Α.Τ. Ομο­νοίας κα­τά την κα­τά­θε­ση της μή­νυ­σης δεν κρί­θη­κε «α­σύμ­βα­τη» και «α­ντι­θε­τι­κή», α­φού την προ­η­γού­με­νη μέ­ρα τα μέ­λη της Χ.Α. εί­χα­νε δώ­σει τα χρι­στια­νι­κά τους δια­πι­στευ­τή­ρια τρα­μπου­κί­ζο­ντας κουλ­του­ρια­ρέ­ους και δέρ­νο­ντας δια­φω­νού­ντες. Προ­φα­νώς οι χα­ρα­κτη­ρι­σμοί «μα­λά­κες η­θο­ποιοί του κώ­λου», «α­δερ­φές ξε­σκι­σμέ­νες» κ.τ.λ. του βου­λευ­τή Ηλία Πα­να­γιώ­τα­ρου, α­να­δει­κνύουν το ποι­μα­ντι­κό έρ­γο της Χρυ­σής Αυ­γής, το ο­ποίο την φέρ­νει πιο κο­ντά στην εκ­κλη­σία. Ο ε­θνι­κο­σο­σια­λι­σμός, λοι­πόν, δεν εί­ναι και τό­σο κα­κός, αρ­κεί να λει­τουρ­γεί ως τάγ­μα ε­φό­δου των δι­κών μας α­πό­ψεων.
Τό­σο η μή­νυ­ση ό­σο και η ταύ­τι­ση και η συ­μπα­ρά­στα­ση του μη­τρο­πο­λί­τη σε ό­σους συ­γκε­ντρώ­θη­καν έ­ξω α­πό το χώ­ρο ό­που παί­ζε­ται η πα­ρά­στα­ση «Corpus Christi», α­πο­δει­κνύει πως το δεύ­τε­ρο συ­μπέ­ρα­σμα, η ε­πι­θυ­μία δη­λα­δή ε­νός μέ­ρους της εκ­κλη­σίας να συμ­με­τά­σχει στους πε­ριο­ρι­σμούς και την α­νε­λευ­θε­ρία της ε­πο­χής, ή­ταν και αυ­τό ορ­θό.

Για το Χυ­τή­ριο

Χρειά­ζε­ται να α­ντι­λη­φθού­με πως οι ε­πι­θέ­σεις που βιώ­νου­με τους τε­λευ­ταίους μή­νες ε­νά­ντια στην ε­λευ­θε­ρία της έκ­φρα­σης δεν εί­ναι μια σει­ρά με­μο­νω­μέ­νων πε­ρι­στα­τι­κών (ό­πως πα­λαιό­τε­ρα οι υ­πο­θέ­σεις «Τε­λευ­ταίος πει­ρα­σμός», Outlook, Art Athina κ.τ.λ. α­νά­με­σα στις ο­ποίες με­σο­λα­βού­σαν με­γά­λες χρο­νι­κές α­πο­στά­σεις), αλ­λά συ­νε­χείς και αλ­λη­λε­πι­κα­λυ­πτό­με­νες εκ­φάν­σεις μιας συ­στη­μα­τι­κής και κλι­μα­κού­με­νης προ­σπά­θειας πε­ριο­ρι­σμού των ε­λευ­θε­ριών. Συ­ντη­ρη­τι­κοί άν­θρω­ποι και σκο­τα­δι­στές υ­πάρ­χουν πα­ντού (α­ντί­στοι­χες εκ­δη­λώ­σεις υ­πήρ­ξαν και στην πρε­μιέ­ρα του «Corpus Christi» στη Νέα Υόρ­κη) και δεν α­πο­τε­λούν νέο φαι­νό­με­νο για την Ελλά­δα. Η πα­ρά­με­τρος που αλ­λά­ζει τα δε­δο­μέ­να εί­ναι η προ­σπά­θεια της Χρυ­σής Αυ­γής να προ­σε­ται­ρι­στεί αυ­τά τα φαι­νό­με­να, διεκ­δι­κώ­ντας για τον ε­αυ­τό της το ρό­λο του κρι­τή για το τι ε­πι­τρέ­πε­ται και τι ό­χι στην πο­λι­τι­στι­κή πα­ρα­γω­γή και μά­λι­στα να ε­πι­βάλ­λει την ά­πο­ψή της με τη βία. Η πα­ρου­σία της Χρυ­σής Αυ­γής στο Χυ­τή­ριο κα­θώς και ο τρό­πος με τον ο­ποίο έ­δρα­σε, δεν α­πο­τε­λούν τί­πο­τα πα­ρα­πά­νω α­πό έ­να ε­πι­κοι­νω­νια­κό και λαϊκί­στι­κο τρικ. Δεν εί­ναι άλ­λω­στε τυ­χαίο πως οι εκ­πρό­σω­ποί της, τη δεύ­τε­ρη μέ­ρα, ε­πέ­λε­ξαν να μην εμ­φα­νι­στούν στο θέ­α­τρο, αλ­λά να πα­ρέμ­βουν στα τη­λε­ο­πτι­κά πά­νελ δια­φη­μί­ζο­ντας τον ε­αυ­τό τους σε ευ­ρύ­τε­ρα α­κρο­α­τή­ρια. Ο πραγ­μα­τι­κός κίν­δυ­νος προ­κύ­πτει α­πό το ι­στο­ρι­κό δε­δο­μέ­νο πως ό­ταν ο συ­ντη­ρη­τι­σμός κα­τε­βαί­νει στο δρό­μο και υιο­θε­τεί βίαιες και ε­πι­θε­τι­κές πρα­κτι­κές, τό­τε ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποιεί­ται και συ­νο­ρεύει ε­πι­κίν­δυ­να με το φα­σι­σμό ή το να­ζι­σμό που πρε­σβεύει και ε­φαρ­μό­ζει η Χρυ­σή αυ­γή.
Τα γε­γο­νό­τα στο Χυ­τή­ριο α­πέ­δει­ξαν, και μάλ­λον κα­τά­φε­ραν να πεί­σουν έ­να ευ­ρύ­τε­ρο α­κρο­α­τή­ριο, πως η Χρυ­σή Αυ­γή δεν εί­ναι έ­να φαι­νό­με­νο που α­πει­λεί μό­νο τους με­τα­νά­στες, τους α­ρι­στε­ρούς, τους α­ναρ­χι­κούς ή τους ο­μο­φυ­λό­φι­λους. Η Χ.Α. α­πει­λεί ό­ποιον η ί­δια θέ­τει α­πέ­να­ντί της ως δια­φω­νού­ντα, ως εχ­θρό ή α­πλώς ως Άλλο. Και τα γε­γο­νό­τα α­πέ­δει­ξαν πως ο κα­τά­λο­γος των Άλλων αν δεν βρει α­ντί­στα­ση συ­νε­χώς θα με­γα­λώ­νει…

(στην εφημερίδα Εποχή)







Η επιστολή

Λάβαμε την παρακάτω επιστολή από τον Μητροπολίτη Πειραιώς ως απάντηση στο κείμενο του συνεργάτη μας Θωμά Τσαλαπάτη με τίτλο «Αφορίζοντας την πεολειχία».
Την παραθέτουμε.

Ανέ­γνω­σα το πε­ρι­παι­κτι­κό και α­πα­ξιω­τι­κό σχό­λιό Σας πού α­φο­ρού­σε το κεί­με­νό μου, με το ο­ποίο ε­φι­στού­σα την προ­σο­χή για τις δει­νές ε­πι­πτώ­σεις α­πό την πα­ρά­χρη­ση των σω­μα­τι­κών ορ­γά­νων.
Προέ­βα­λα, έ­στω και αν δεν συμ­φω­νού­σα με την ο­ρο­λο­γία, δύο δη­μο­σιεύ­μα­τα της ια­τρι­κής ε­πι­στη­μο­νι­κής κοι­νό­τη­τας, πού ι­σχυ­ρο­ποιού­σαν την τα­πει­νή μου πρό­τα­ση και θα ή­θε­λα, πα­ρ’ ό­τι γνω­ρί­ζω ό­τι μι­λάω σε «ώ­τα μη α­κουό­ντων», να Σας πως με ει­λι­κρι­νή α­γά­πη στα πρό­σω­πά Σας, έ­στω και αν δεν το πι­στεύε­τε, ό­τι ε­κό­ντες ά­κο­ντες εί­σθε οι με­γα­λύ­τε­ροι ευερ­γέ­τες μου και ό­τι οι λοι­δω­ρίες Σας, έ­στω και αν δεν το α­ντι­λαμ­βά­νε­σθε, προς και­ρόν θα εί­ναι ο με­γα­λύ­τε­ρος δή­μιός Σας.
Δεν πρω­το­α­να­φέρ­θη­κα στο θέ­μα της πα­ρά­χρη­σης των ορ­γά­νων του αν­θρω­πί­νου σώ­μα­τος τώ­ρα. Εί­ναι μό­νι­μος και συ­νε­χής η α­να­φο­ρά μου σε αυ­τό, διό­τι το αν­θρώ­πι­νο σώ­μα συ­νι­στά α­να­πό­σπα­στο τμή­μα της αν­θρώ­πι­νης ο­ντο­λο­γίας και φυ­σιο­λο­γίας, κα­τά δε την πί­στη μας α­πο­τε­λεί τον «ναόν του Πα­να­γίου Πνεύ­μα­τος».
Θεω­ρώ ό­τι λο­γι­κός άν­θρω­πος δεν εί­ναι δυ­να­τόν να α­πο­δέ­χε­ται ό­τι η υ­περ­μα­θη­μα­τι­κή α­κρί­βεια, λει­τουρ­γι­κό­τη­τα και ε­νο­εί­δεια της βιο­χη­μείας του αν­θρω­πί­νου ορ­γα­νι­σμού, που προϋπο­θέ­τει α­να­πο­δρά­στως σκέ­ψη, προέρ­χε­ται α­πό το τί­πο­τα και τον κα­νέ­να, και ει­δι­κώ­τε­ρα η θαυ­μα­στή λει­τουρ­γία και αλ­λη­λο­ε­πί­δρα­ση της υ­πο­φύ­σεως, του υ­πο­θα­λά­μου, των ε­πι­νε­φρι­δίων και των γεν­νη­τι­κών α­δέ­νων δεν μπο­ρεί να εί­ναι προϊόν τύ­χης ή ά­λο­γης και α­συ­νεί­δη­της φυ­σι­κής ε­πι­λο­γής. Ως Επί­σκο­πος δεν εί­ναι δυ­να­τόν να ε­να­ντιού­μαι στην υ­γιά σε­ξουα­λι­κό­τη­τα ε­ντός του με­γά­λου μυ­στη­ρίου του Γά­μου, αλ­λά ο­φεί­λω σαν ποι­μέ­νας να κα­τα­δει­κνύω τις τρα­γι­κές α­πο­κλί­σεις α­πό την αν­θρώ­πι­νη φυ­σιο­λο­γία που α­να­πο­δρά­στως α­πο­μειώ­νουν την α­θά­να­τη αν­θρώ­πι­νη ψυ­χή και φυ­σι­κά ου­δέ­πο­τε α­πο­μείω­σα την α­λη­θή ε­πι­στή­μη που α­πο­τε­λεί έρ­γο της θεόσ­δο­της αν­θρώ­πι­νης λο­γι­κής ι­διό­τη­τος της κα­τ’ ει­κό­να Θε­ού κτι­σμέ­νης αν­θρώ­πι­νης ψυ­χής αλ­λά ε­πι­ση­μείω­σα την φαι­δρό­τη­τα της ψευ­δούς ε­πι­στή­μης πού γί­νε­ται ό­χη­μα και ά­θυρ­μα της α­θεϊστι­κής προ­πα­γάν­δας.
Για τις σχε­τι­κές μου δη­λώ­σεις («Veto» 20/12 2009) τα ο­μο­φυ­λο­φι­λι­κά σω­μα­τεία με κα­τε­μή­νυ­σαν για δή­θεν προ­σβο­λή της τι­μής τους και α­πηλ­λά­γην με την υ­π’ α­ριθμ. 455/2011 Διά­τα­ξη του Ει­σαγ­γε­λέα Εφε­τών Αθη­νών. Θα έ­πρε­πε ό­μως προ­τού σύ­ρε­τε τις «ω­ραίες» γραμ­μές Σας να κά­να­τε μια «βολ­τού­λα» μέ­χρι το ο­γκο­λο­γι­κό Νο­σο­κο­μείο «Με­τα­ξά», που συ­χνά ε­πι­σκέ­πτο­μαι, για να φρί­ξε­τε με νέ­ους και νέες που τους α­φαι­ρούν το λά­ρυγ­γα, την υ­πε­ρώα και που έ­χουν τρα­χειο­στο­μία, α­πο­τε­λέ­σμα­τα της ά­φρο­νος πα­ρα­χρή­σεως του σώ­μα­τός των ή να συ­ζη­τή­σε­τε με ει­δι­κούς ια­τρούς για την «α­να­βίω­ση» φο­βε­ρών α­φρο­δι­σίων νο­ση­μά­των και τό­τε ί­σως α­ντι­λαμ­βα­νό­σα­στε και την προ­σω­πι­κή Σας ευ­θύ­νη σαν δια­μορ­φω­τές της κοι­νής γνώ­μης.
Ασφα­λώς οι άν­θρω­ποι, με τις ό­ποιες ε­πι­λο­γές τους και την κα­τά­χρη­ση της ε­λευ­θε­ρίας τους, δεν τι­μω­ρού­νται α­πό τον Πα­νά­γιο Θεό αλ­λά α­πό τον υ­πάρ­χο­ντα πνευ­μα­τι­κό Νό­μο και την α­σέ­βεια στο ιε­ρό πρό­σω­πό τους. Μή­πως δεν γνω­ρί­ζε­τε ό­τι ό­λη η πρα­κτι­κή της ο­μο­φυ­λο­φι­λίας, αν­δρι­κής και γυ­ναι­κείας, ε­δρά­ζε­ται στην πα­ρά­χρη­ση των σω­μα­τι­κών ορ­γά­νων και ό­τι νο­μο­πα­ρα­σκευα­στι­κή ε­πι­τρο­πή του Υπουρ­γείου Δι­καιο­σύ­νης «ε­τοι­μά­ζει» ε­πέ­κτα­ση του συμ­φώ­νου συμ­βίω­σης και με­τα­ξύ ο­μο­φύ­λων ζευ­γα­ριών! Δη­λα­δή, η θε­σμο­θε­τη­μέ­νη πο­λι­τεία νο­μι­μο­ποιεί «η­θι­κά» την πα­ρά­χρη­ση του αν­θρω­πί­νου σώ­μα­τος και την ψυ­χο­πα­θο­λο­γία πε­ρί το γε­νε­τή­σιο έν­στι­κτο και αυ­τό δεν Σας α­πα­σχο­λεί, ε­νώ α­πο­βαί­νει τρα­γι­κή ο­δός πό­νου και α­φό­ρη­της ο­δύ­νης για τους συ­ναν­θρώ­πους Σας που πα­γι­δεύο­νται σε μια τέ­τοια αλ­λο­τρίω­ση της προ­σω­πι­κό­τη­τός τους.
Εύ­χο­μαι ει­λι­κρι­νά ο Θεός να μη «στή­ση» στις ψυ­χές Σας την α­μαρ­τία αυ­τή.


Ο Μη­τρο­πο­λί­της Πει­ραιώς
Σε­ρα­φεί­μ