Ενα ακόμα περιστατικό δολοφονίας και ακραίας βίας έρχεται να προστεθεί στην επίδειξη αγριότητας της τελευταίας περιόδου. Η 28χρονη Αγγελική Πέτρου δολοφονήθηκε από τον πατέρα της στην Κέρκυρα. Ο λόγος ήταν η σχέση που διατηρούσε με νεαρό Αφγανό. Ο πατέρας δεν ενέκρινε τη σχέση και απαιτούσε να τελειώσει. Όταν η 28χρονη τον ενημέρωσε πως όχι μόνο δεν πρόκειται να χωρίσει, αλλά σκέφτεται να τον παντρευτεί, εκείνος αποφάσισε να την σκοτώσει. Κατά τη διάρκεια της τελευταίας τους συνάντησης, στο πατρικό σπίτι, ο δράστης τη χτύπησε με σιδερόβεργα στο κεφάλι και της έδωσε τη χαριστική βολή. Όταν κατάλαβε πως η κόρη του ήταν νεκρή, προσπάθησε να εξαφανίσει το πτώμα. Το πήρε και το έθαψε στο πίσω μέρος της αυλής του σπιτιού. Η 28χρονη βρέθηκε τελικά νεκρή και θαμμένη στο πίσω μέρος του πατρικού σπιτιού της, στην περιοχή Αλεπού της Κέρκυρας. Από την πρώτη στιγμή τα στοιχεία έδειχναν ότι ο κύριος ύποπτος της δολοφονίας ήταν ο πατέρας της, ο οποίος τελικά ομολόγησε το έγκλημα που διέπραξε, κατά τη διάρκεια της ανάκρισης. Να σημειωθεί εδώ πως η κοπέλα ήταν ανεξάρτητη, καθώς εργαζόταν σε κατάστημα στην Κέρκυρα ενώ, σύμφωνα με το περιβάλλον της, ο πατέρας της στο παρελθόν τη χτύπαγε και τη βασάνιζε.
Το περιστατικό συμβαίνει περίπου ένα μήνα μετά τη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο. Η ακραία βία των περιστατικών περιγράφει με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο ένα πρόβλημα βαθιά ριζωμένο στην ελληνική κοινωνία. Μια καθημερινή πρακτική που στις δύο περιπτώσεις φτάνει στα άκρα. Η έμφυλη βία, η αντίληψη του αρσενικού πως δικαιωματικά μπορεί να ορίζει και να επιβάλλεται στο γυναικείο σώμα, η πατριαρχία ως απαράβατος νόμος.
Το περιστατικό δεν έχει να κάνει, όμως, με την έμφυλη βία, αλλά και με τη ρατσιστική. Η διπλή διάσταση του εγκλήματος φανερώνει ακόμα πιο έντονα τη συγγένεια των δύο αυτών καταστάσεων. Το πώς το κυρίαρχο αρσενικό επιβάλει τα όρια της φυλής και του φύλου, το πώς εκδικείται οποιαδήποτε παρέκκλιση, το πώς νομοθετεί πάνω σε σώματα και επιθυμίες, χρησιμοποιώντας το δικό του σώμα και επιβάλλοντας τη δική του επιθυμία. Ο ρατσισμός, ο τοξικός ματσισμός, η φαλλοκρατία και ο σωβινισμός, η ομοφοβία είναι απλώς εκδοχές και παρόμοιες εκφράσεις του ίδιου σάπιου πυρήνα. Η ακραία επιβολή μέχρι του τελευταίου ορίου είναι η πρακτική αποτύπωση αυτών των αντιλήψεων. Όλα υπάρχουν και γίνονται μαζί. Γιατί το μίσος της αντίληψης απέχει ελάχιστα από το μίσος της πρακτικής. Όσο η επιθυμία από τη δυνατότητα.
Οι ίδιοι οι όροι διάδοσης του περιστατικού περιγράφουν με τον καλύτερο τρόπο μια ακόμα παθογένεια, καθόλου άσχετη με τη ρίζα του προβλήματος. Σε πολλά μέσα η είδηση κυκλοφόρησε ως έγκλημα Αλβανού στην Κέρκυρα. Μετά από λίγο αποδείχτηκε πως ο δολοφόνος ήταν ομογενής.
Είναι και αυτός ένας τρόπος να κρατάς καθαρή τη φυλή σου. Και στην πραγματικότητα να εξασφαλίζεις ασυλία για τέτοια εγκλήματα. Ταυτίζοντας το Αλβανός με το δολοφόνος, τονίζοντας την καταγωγή σχεδόν ως εξήγηση για την πράξη. Ο τόσο απλός ρατσισμός της μετάδοσης έρχεται να συνομιλήσει με το ρατσισμό του πατέρα. Σιωπηλά καταλαβαίνει τη ρατσιστική οργή του και στη συνέχεια την καταδικάζει, αφού ο θύτης βαφτίζεται –όχι ρατσιστής- αλλά Αλβανός. Αν είσαι εγκληματίας ονομάζεσαι Αλβανός, αν είσαι εθνικιστής Κατσίφας.
Η καθημερινότητά μας είναι εθισμένη στο ρατσιστικό λόγο μέσα από τίτλους ειδήσεων, σκανδαλισμένους δημοσιογράφους και πουριτανικά θαυμαστικά, που όταν σκύβουν επικίνδυνα γίνονται σβάστικες. Η αυτοδικία και η επιβολή είναι προέκταση αυτού ακριβώς του παραδείγματος. Και όποιον πάρει ο χάρος.
(στην εφημερίδα Εποχή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου