Στις 27 Ιανουαρίου έφυγε από τη ζωή μια από τις πιο ιδιαίτερες, αινιγματικές και αγαπητές φιγούρες της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ο j d Salinger, πατέρας του ‘’φύλακα στην Σίκαλη’’. ο άλλοτε πιο ελπιδοφόρος αμερικάνος συγγραφέας πέθανε ήσυχα στην ηλικία των 91. Απομονωμένος για χρόνια στην λογοτεχνική σιωπή, ο Salinger ζούσε μακριά από τον κόσμο, αυτοπεριορισμένος στο Cornish του New Hampshire, αποφεύγοντας κάθε δημοσιότητα ή κοινωνικό διάλογο. Η απομόνωσή του αυτή έγινε θρύλος με την ίδια ένταση που προκάλεσε και το μοναδικό του μυθιστόρημα. Ο ήσυχος θάνατός του έφερε ξανά στην επιφάνεια όλα τα χρόνια της αποχής του με τρόπο εκκωφαντικό. Ήταν γνωστό πως όλη την περίοδο της απομόνωσης ο συγγραφέας έγραφε χωρίς ποτέ να επιθυμεί να εκδώσει ή έστω να μοιραστεί τα νέα του έργα. Έτσι την αναγγελία του θανάτου του ακολούθησε η φημολογία για έναν μεγάλο αριθμό από νέα βιβλία, κρυμμένα αριστουργήματα, προσδοκίες κριτικών και κοινού. Το τι θα ακολουθήσει παραμένει άγνωστο, το μόνο σίγουρο, είναι πως ο Σάλιντζερ άφησε πίσω του ένα από τα πιο χαρακτηριστικά βιβλία του εικοστού αιώνα, λίγες σελίδες στο ίδιο το μυθιστόρημα της λογοτεχνίας.
Ο ‘’φύλακας στη σίκαλη’’ περιέγραψε και όρισε το μέτρο με το οποίο ο κάθε έφηβος αντιλαμβάνεται και βιώνει τον κόσμο. Ο , Holden Caulfield υπήρξε ένας ήρωας του κενού. Ο μόνιμος περιφερόμενος χωρίς όρους και στόχους. Ένας διαβάτης ξένος, μέσα στην ένταση που προκαλεί εκείνο το τίποτα ενός μέλλοντος που υποχρεούσαι να διεκδικήσεις, μιας ζωής που το νόημα της συνεχώς σου διαφεύγει, μιας ζωής που κινείται πολύ γρήγορα με τα τοπία που κοιτάς από τα παράθυρά της να χάνονται μέσα στο θολό που επιβάλει η ταχύτητα. Η ίδια η ύπαρξη με τα χέρια στις τρύπες της τσέπες. Το βιβλίο μίλησε τον τρόπο του απογοητευμένου νέου, και συνέταξε την πραγματικότητά του με την ίδια ακριβώς γλώσσα: εφηβική και λανθασμένη, αποσπασματική και αδιάφορη, κομπιάζοντας και αποφεύγοντας να καταλήξει.
Το μυθιστόρημα, εκδόθηκε το 1951, εκτινάσσοντας τον συγγραφέα του στο πάνθεον του συγγραφικού κόσμου και επιβάλλοντας τον ως μόνιμο νεολαιίστικο είδωλο. Η χρονολογία δεν είναι τυχαία σε σχέση με την επιτυχία του έργου. η δεκαετία του 50 ταυτίστηκε με την άνοδο της κουλτούρας των νέων, το rock and roll, τα γρήγορα αμάξια τη μπριγιαντίνη και τα πέτσινα. Ο Salinger μίλησε ακριβώς για αυτή την διάθεση, όπως προκύπτει από την ηλικία της ανθρώπινης βιολογίας, τους αποκλεισμούς της κοινωνίας, τα τοπία της κάθε εποχής. Περισσότερο από βιβλίο ο Φύλακας στη Σίκαλη έγινε θεματοφύλακας και φίλος μιας ηλικίας και όχι μιας γενιάς. Οι πωλήσεις του δεν έχουν μειωθεί μέχρι και σήμερα, η επιρροή του το ίδιο. Κάθε έφηβος ήρωας, σε όποια ταινία η μυθιστόρημα, κουβαλά εκείνες τις 2 μέρες και 3 νύχτες του βιβλίου στην πίσω τσέπη του, στο σακίδιο ή στο βλέμμα της άρνησης που αποδεικνύει την ηλικία και επιβεβαιώνει τις απογοητεύσεις.
Στις 27 Γενάρη, μοιάζει η εφηβεία μας να γέρασε απότομα….
(στην εφημερίδα Εποχή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου