Έχοντας το παλιό και σταθερό αυτό συνήθειο, οι μέρες διαδέχονται η μία την άλλη και αυτό που μόλις πρόφτασε να μοιάσει οικείο και κοντινό στην αφή ξαφνικά μεταμορφώνεται απόμακρο, περασμένο, ξένο αφήνοντας το άγγιγμα άδειο. Κάθε τι μικρό ή μεγάλο ακολουθεί την ίδια πορεία και είναι το βάρος της απόστασης αυτό που μας ορίζει σε σχέση με τα γεγονότα και το θολό των βιωμάτων. Έτσι και ο Δεκέμβρης, βίωμα με πρωτόγνωρη ένταση, αργότερα θέμα για άρθρα, συζητήσεις και συνελεύσεις, σημείο αναφοράς απότομα ριγμένο σε συνομιλίες και αναμνήσεις της κάθε μέρας. Και σήμερα; Που βρίσκεται ο Δεκέμβρης σήμερα, μετά το φυσικό τέλος της σύντομης πνοής του, των επετείων και της φιλολογίας του;
Για να απαντήσει κανείς πρέπει να εξετάσει τις πηγές και τις εκβολές του γεγονότος. Από πού ήρθε πραγματικά και τι ορατό άφησε αυτός ο μήνας που όρισε με την ημερολογιακή του πυκνότητα τις τόσες ακόλουθες μέρες; Υπήρξαν κινήσεις και διαδικασίες που προηγήθηκαν, μακριά από τον θόρυβο της δημοσιότητας, το εκκωφαντικό των φακών και των πρωτοσέλιδων. Τοπικές αντιδράσεις και διεκδικήσεις, ομαδικά πάθη και αιτήματα, πρόχειρες δημιουργίες που μες την αμφιβολία τους περιέκλειαν το συνολικό. Δειλά και με ειλικρίνεια. Καταλήψεις, άμυνες και εκθέσεις ενός πραγματικού που τελικά αφορούσε πολλούς περισσότερους….
Το ντοκιμαντέρ «το δικαίωμα στην πόλη» ( το συναντά κάποιος στο http://aformi.wordpress.com) δίνει μια πρόταση για ό, τι περιέκλεισε τον Δεκέμβρη. Καταλήψεις και κινήματα πόλης, άνθρωποι που ζητούν το αυτονόητο που η κάθε μέρα τους στερεί: Την διεκδίκηση του δικαιώματος στην κοινωνικοποίηση με όρους διαφορετικούς, ανθρώπινους και υπό αμφισβήτηση. Κινήσεις που προηγήθηκαν ή ακολούθησαν τον Δεκέμβρη, τον περιείχαν ή τον περιέγραψαν. Αγορά της Κυψέλης, κίνηση για το κτήμα Ζωγράφου, πλατεία Γαρδένιας, ελεύθερος Γαλαξίας, πάρκο Ναβαρίνου και Ζωοδόχου Πηγής. Διαθέσεις παλαιές και προτάσεις νέες, χειρονομίες που κρατάνε ακόμα και άλλες που ατύχησαν πιεσμένες από το βάρος και την ευθύνη του καινούργιου, τις εξωτερικές πιέσεις, το δύσκολο του πραγματικού και εφαρμοσμένου.
Η ψηφιακή παραποίηση
της σοβαροφάνειας
Η αγορά της Κυψέλης αποτελεί την παλαιότερη από αυτές τις κινήσεις. Άνοιξε στις δημοτικές εκλογές του 2006 και επιβιώνει μέχρι σήμερα, παρά τις αντινομίες, τις δυσκολίες και τα προβλήματα που προκύπτουν από το ίδιο το ιδιαίτερο του εγχειρήματος. Τα χρόνια αυτά της λειτουργίας του το παλαιό κτήριο της Φωκίωνος Νέγρη φιλοξένησε μια σειρά εκδηλώσεων διαφορετικής κλίμακας, θερμοκρασίας και μεγέθους, προβάλλοντας ως προτεραιότητα την προσφορά του χώρου σε όποιον επιθυμεί να συμβάλει στο εγχείρημα χωρίς να απαιτεί περγαμηνές, ανταποδώσεις ή αντίτιμα.
Η πιο πρόσφατη δραστηριότητα στην κατάληψη της αγοράς της Κυψέλης, ήταν η έκθεση «Όλα είναι photoshop...», μια έκθεση κριτικής της πραγματικότητας μέσα από την ψηφιακή παραποίηση της. Δράστης του εγχειρήματος, ο πολυπράγμων Bananiotis (http://amartolipoli.yooblog.gr). Στο σύνολο των έργων εικόνες και γεγονότα της σύγχρονης πολιτικής και καθημερινότητας εμπλέκονται με το ρηχό της ποπ κουλτούρας και της επανάληψης των στερεοτύπων της, τη γλώσσα και το άκαμπτο των καναλιών, τα λεκτικά παιχνίδια και αδιέξοδα, τις εμμονές του καλλιτέχνη και τελικά τις εμμονές της ίδιας της σύγχρονης πραγματικότητας. Ο Κώστας Καραμανλής και ο Νικήτας Κακλαμάνης, συναντήθηκαν με τον Μποτιτσέλι, την Βασίλισσα Ελισάβετ, το Άβαταρ των Εξαρχείων, τον Σπύρο Λούη Άρμστρονγκ και τον Καντάφι Ντακ. Με γλώσσα αυστηρά σύγχρονη στις παραπομπές και τις χρήσεις της, η έκθεση περιγράφει την αντίθεση σε ό, τι επικοινωνιακό και κενό, σε ό τι ρηχό και απόλυτο. Το γέλιο παραχωρεί την θέση του σε ένα μειδίαμα χαμογελαστής συμφωνίας και συνενοχής, σε μια κριτική εκφρασμένη απλά και πρωτότυπα. Το χιούμορ γίνεται εργαλείο κριτικής και ανατροπής, σπάζοντας τη σοβαροφάνεια του περιγράμματος και εισβάλλοντας στο γελοίο του πραγματικού περιεχομένου.
Όπως η έκθεση, ζούμε και φτιάχνουμε πάνω στο ήδη υπάρχον, παραποιώντας, μεγεθύνοντας και αλλοιώνοντας αυτό που βρήκαμε να μας περιμένει, εγκαλώντας μας στην δική του πραγματικότητα. Έτσι και η αγορά της Κυψέλης, αποτελεί σήμερα την παραποιημένη εικόνα της παλιάς Κυψελιώτικης αγοράς και του παρατημένου κτιρίου που την διαδέχτηκε. Έτσι και ο Δεκέμβρης, παραποίησε και παραμόρφωσε τις πραγματικότητες και τις αλήθειες μας, το δεδομένο και το κοινά αποδεκτό, τη συνέχεια του κάθε μέρα, απαιτώντας να χτιστούν όλα ξανά από την αρχή,
στην αρχή σαν παραμόρφωση του παλαιού, στη συνέχεια σαν σπόρος του νέου.
(στην εφημερίδα Εποχή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου