Εξήντα τρία άτομα έχουν συλληφθεί στο πλαίσιο αστυνομικής επιχείρησης σε Αττική, Βόλο και Θεσσαλονίκη για την εξάρθρωση δύο εγκληματικών οργανώσεων που έκαναν λαθρεμπόριο χρυσού. Ανάμεσα στους συλληφθέντες είναι ο γνωστός από τις διαφημίσεις του στην τηλεόραση 51χρονος ιδιοκτήτης της αλυσίδας ενεχυροδανειστηρίων «Ριχάρδος», Δημήτρης-Ριχάρδος Μυλωνάς, ο οποίος διατηρούσε πάνω από 30 ενεχυροδανειστήρια.
«Τα κέρδη που αποκόμιζαν από την εγκληματική τους δράση, τα νομιμοποιούσαν με απόκτηση περιουσίας, όπως με αγορά πολυτελών κατοικιών, οικοπέδων, οχημάτων και σκαφών, επέκταση επιχειρήσεων κ.λπ., μέσω συγκεκριμένων διαδικασιών που κάλυπταν τα τρία στάδια νομιμοποίησης που απαιτεί ο νόμος, δηλαδή τοποθέτηση, διαστρωμάτωση και ενσωμάτωση», δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου της ΕΛΑΣ.
Η ζημία του Δημοσίου είναι μέχρι στιγμής ανυπολόγιστη, αλλά σίγουρα εκτιμάται σε πολλά εκατομμύρια ευρώ. Η Αστυνομία εκτιμά πως μόνο για το διάστημα Ιούνιος -Οκτώβριος του τρέχοντος έτους, οι απώλειες του κράτους από τη λαθρεμπορία χρυσού προσεγγίζουν ή και ξεπερνούν το ποσό του ενός εκατομμυρίου ευρώ από κάθε ομάδα. Τα στοιχεία δείχνουν δίκτυα που περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων πλαστά τιμολόγια, κερδισμένα δελτία ΠΡΟ-ΠΟ, κινέζους χονδρέμπορους ρούχων, συμμετοχές σε εταιρίες, κτηματομεσιτικά κ.α.
Δεκάδες καταστήματα αγοράς και πώλησης χρυσού, κοσμηματοπωλεία και εργαστήρια αργυροχρυσοχοΐας στο κέντρο της Αθήνας, στα προάστια και στην επαρχία, φαίνεται να έχουν άμεση ή έμμεση εμπλοκή με τη δράση των δύο πολυμελών οργανώσεων που εξήγαν παράνομα χρυσό στην Τουρκία και αποκόμιζαν τεράστια κέρδη.
Σύμβολα της εποχής της Κρίσης, τα μαγαζιά με τα τεράστια γράμματα να μας ενημερώνουν-προειδοποιούν πως «ΑΓΟΡΑΖΩ ΧΡΥΣΟ» ταυτίστηκαν όλα τα τελευταία χρόνια με την εκμετάλλευση, την απελπισία και την απόγνωση. Μόνο την περίοδο 2010-2012 άνοιξαν 947 τέτοιου τύπου επιχειρήσεις. Ο αριθμός τους διπλασιάζεται και τριπλασιάζεται μα παραμένει πάντα άγνωστος, αφού πολλά από αυτά είναι παράνομα. Αλλά και στα νόμιμα, οι παρανομίες και οι παρατυπίες σε σχέση με τα παραστατικά, τα μητρώα, τις αποδείξεις αυξάνουν και αυτές γεωμετρικά.
Ανάμεσα στο άγχος που προκαλούν στην ειδίκευσή τους οι οικονομικοί δείκτες, τα διαγράμματα και οι άγνωστοι οικονομικοί όροι, το χρυσάφι και οι λύρες αποτελούν μια επιστροφή σε μια πιο αρχαϊκή μορφή συνδιαλλαγής φαινομενικά πιο ασφαλή και σίγουρα πιο άμεση. Η επιστροφή αυτή παρατηρείται σε κάθε κρίση, έτσι συνέβη και στην κρίση του 2008 με όμοια μαγαζιά να ανοίγουν στην Ελλάδα, την Ισπανία και την Ιταλία. Κάθε γειτονιά της Μεσογείου έχει το δικό της μαυραγορίτη και το δικό της μαγαζί (πολλές φορές μεγάλους αριθμούς στον ίδιο δρόμο, κολλημένα απέναντι ή δίπλα). Και πάντα βλέπεις την ίδια εικόνα, μια αλεξίσφαιρη βιτρίνα χρωματισμένη με την αισθητική της πιο φτηνής διαφήμισης, με το επιθετικό κίτρινο του χρυσού (ή της χολής) να κυριαρχεί παντού. Παντού μεγάλα γράμματα, παντού θαυμαστικά και μια κάμερα ασφαλείας να χαζεύει ένα χώρο επιπλωμένο με την ησυχία και τη λιτότητα του γραφείου κηδειών: ένα γραφείο κάπου στο βάθος, ένας εργαζόμενος με βλέμμα αδιαφορίας. Και ψηλά, πάνω από το δρόμο, τεράστιες επιγραφές αναβοσβήνουν την απελπισία.
Τα ενεχυροδανειστήρια και τα ανταλλακτήρια, αδειοδοτημένα από τα τοπικά αστυνομικά τμήματα, αγοράζουν αντικείμενα στο 40% έως 15% της πραγματικής τους αξίας. Μα δεν πρόκειται για αγοραπωλησία αλλά για τιμολόγηση της απόγνωσης. Νόμισμα γίνεται η ανάγκη. Βέρες και σταυρουδάκια, δαχτυλίδια και ρολόγια, καθημερινές εμπειρίες και κληρονομημένα ενθύμια στέλνονται σε κάποιο παράνομο χυτήριο και ύστερα στοιβάζονται κάπου στο εξωτερικό.
Και ανάμεσα τους ο κύριος Ριχάρδος, με ένα όνομα αστραφτερό σαν χρυσό δόντι. «Ελάτε κοντά μας στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα» μας καλεί η διαφήμιση. «Καταστήματα Ριχάρδος. Η λύση στην κρίση». Και όντως για τους διακινητές της απόγνωσης όλο αυτό ήταν μια λύση, ή πιο σωστά μια ευκαιρία. Και αν το καλοσκεφτούμε ο Ριχάρδος και μαζί όλα τα χρυσά παιδιά των ενεχυροδανειστηρίων και των καταστημάτων χρυσού αποτελούν τη λούμπεν εκδοχή των Golden Boys. Παράνομοι, υπόγειοι και δικτυωμένοι κερδίζουν από την ήττα του συνόλου, εύχονται το βάθεμα της συνολικής πληγής, νίβουν τα χέρια τους με τα δάκρυα των γύρω. Ο κυνισμός γίνεται καθημερινή συνδιαλλαγή. Μια πεζοδρομιακή εκδοχή των εταιριών που έχουν αναλάβει την είσπραξη κόκκινων δανείων, των «επενδυτών» και των χρηματοπιστωτικών κύκλων που δημιούργησαν την κρίση. Των νόμιμων ενεχυροδανειστών, που ορίζουν τις οικονομίες και τους δείκτες τζογάροντας στην αποτυχία και την εξαφάνιση.
Και όσο και αν οι εποχές αλλάζουν, το σύνθημα παραμένει: «Χτες μαυραγορίτης, σήμερα ενεχυροδανειστής, πάντα σκουλήκι».
(στην εφημερίδα Εποχή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου